Je bent zelf (v)luchtvervuiling.

door Bas Derks

Mijn lichaam bevindt zich in een hangmat. Ik kijk naar de strakblauwe lucht. Tenminste, dat was de bedoeling. Mijn aandacht verlegt zich naar een doorzichtig, microscoopachtig wormpje. Langzaam glijdt dit spelbrekertje over mijn netvlies. Hoe ik ook knipper, het ding blijft zichtbaar aanwezig. Vroeger dacht ik dat het Aliens waren. En dat ik, als enige mens, deze buitenaardse verschijningen kon waarnemen. Tegenwoordig weet ik dat het een stofje is. Een stofje, vastgeplakt aan mijn oogbol. Zichtbaar bij voldoende licht. Kennis is saaaaai.

Nu neem ik weer een vuiltje waar. Begin me er steeds meer aan te ergeren. Het verstoort de perfectie van de blauwe zomerlucht. Belemmert mijn momentje van genot. Ik besluit om mijn ogen dan maar dicht te houden. Mijzelf te verstoppen voor hetgeen waar ik niet onderuit kom. Net als daten in de bios een vlucht voor de ontmoeting is. Waarom doen mensen dat überhaupt? Als je elkaar beter wil leren kennen, meneer en mevrouw, zul je vroeg of laat toch echt tegenover elkaar moeten gaan zitten. Goed glas wijn erbij (nee, niet teveel). En praten maar. Over jouw passies en die van de ander. Afgewisseld met een zwijmelstilte. Kijk, dat is pas een échte date. Geen film dus. Dat komt later wel.

Vluchten voor de werkelijkheid werkt wellicht even. Toch zul je de smetjes vroeg of laat onder ogen moeten komen. Het draait erom hoe je er dan mee omgaat. Neem de Tour de France. Ja, deze knul stond langs de route. Hartje Utrecht. Schaapachtig tussen honderdduizenden kuddegenoten. Ik had me dood kunnen ergeren aan de drukte, de warmte of de paar asocialen (waarom gooien mensen blikjes bier naar sporters die al genoeg met hun leven spelen?!). Maar deed het niet. Ik genoot juist intens. Zag de onuitwisbare smetjes door de vingers en keek naar het grotere geheel. Het grotere geheel dat zonzalig was.

Toen kon ik het wel. Volledig genieten, ondanks de minpuntjes. Ondanks de vuiltjes op mijn netvlies. Op veel momenten lukt dat namelijk niet. Zoals nu in de hangmat. Of wanneer ik mijn gespiegelde lichaam bekijk. Een lichaam waar ik tevreden mee mag zijn, maar uitsluitend (onhaalbare) verbeteringen zie. Of jij. Waarvan ik hoop dat het er iedere week duizenden zullen zijn. Duizenden jij’s. Terwijl alleen jouw aandacht al een verrukking is (je bent immers tot hier gekomen). Het is een manier van zien, een manier van beleven. Een date met het leven, een échte. Genieten van het geheel en dankbaar voor het kleine. Telkens weer.

Open je ogen. Laat de smetjes voor wat ze zijn. Dan is er geen vuiltje aan de hemelsblauwe lucht. Fijne zomer!

Een WhatsAppjeWhatsApp-icon bij nieuwe schrijfsels?
Voeg 06-57835955 toe, stuur een willekeurig berichtje en blijf op de giga-hoogte!

Vind jij ook leuk

8 comments

Ik haat het als jij gelukkig bent - Dit is Derks april 17, 2016 - 8:16 pm

[…] haat het als jij gelukkig bent, want dan ben ik […]

Reply
Carolien Boeijenga juli 5, 2015 - 9:24 pm

Jorinde Koster

Reply
Jorinde Koster juli 5, 2015 - 9:28 pm

Ik wilde je nog taggen haha. Dat was me een scene haha, sluit hier goed bij aan.

Reply
Angeline van Essen juli 5, 2015 - 9:14 pm

Het leven is zo’n groot feest als je er met de juiste ogen naar kijkt 🙂

Reply
Bas Derks juli 5, 2015 - 9:40 pm

Exact!

Reply
Bas Derks juli 5, 2015 - 8:59 pm

🙂

Reply
Sandra de Bruin juli 5, 2015 - 8:33 pm

Laura Schouten; gewoon dit.

Reply
Jacomijn Van de Beek juli 5, 2015 - 7:56 pm

Jolien Prinsen ik blijf taggen. Zijn verhaaltjes zijn zo fijn<3

Reply

Laat een comment achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt koeken. Is dat goed? Ja hoor Meer lezen

Privacy & Cookies Policy