‘O joh, cola? Hier heb je een biertje!’ Klinkt vast niet onbekend in de oortjes. Vooral nu de dansmuziekjes van de konings- en bevrijdingsfuiven er weer aan gaan komen. Het is een onderdeel van een feest, voor de meesten het feest zelf: drank. Nee, geen praatje hoe slecht alcohol voor je lichaam en geheugen is. Dat geleuter kennen we allemaal wel. Als één of andere wannabe grijsaard daarover begint, zou ik alleen al uit frustratie een fles cognac – voor zijn of haar bloeddoorlopen reukorgaan – achterover tikken. “Wat zei je ook alweer? *hik*”
Nee, ik ben geen anti-alcoholist die zijn mollige wijsvingertje bezwerend richting drinker zwenkt. Een alcoholische traktatie – ook wel spraakwater genaamd – vloeit namelijk ook buiten feestjes uitstekend mijn keel in. Ik probeer het alleen te beperken tot een hoogte van beneveldheid. Een roze mist waarin alles nog scherp te onderscheiden is, maar de wereld net even iets opgewekter lijkt. Waarin vijanden vriendjes zijn, elk willekeurig wiegelliedje prima is en je danspasjes slangachtig soepel uit je lichaam vloeien. Tenminste, zo lijkt het vanuit jezelf. De onbeschonken buitenwereld ziet een amuzikaal, overdreven lief en merkwaardig bewegend manspersoon. Maar, wat als we allemaal in diezelfde staat van wereldvreugde verkeren?
‘O joh, biertje? Hier heb je een cola!’ Alleen voor degenen die de roze-miststatus al bereikt hebben, voor de nuchteren onder ons geldt nog steeds de eerste zin van dit verhaal. Allemaal rondhuppelen als een TiTa ‘Tipsy’ Tovenaar, dat is het doel. Dan schuiven we eenvoudiger onze issues aan de kant, maken we ons wat minder druk over ‘anderen’ en toveren we allemaal zwierende platvoetjes tevoorschijn. Tot we elkaar uiteindelijk in een gelukzalige toestand in de armen vallen. Dit aardbolletje zal voor een moment de fijnste vertoefplek zijn, maakt niet uit waar je lichaam zich bevindt. En we zijn er bewust van, want het is geen toestand van geheugen verliezende dronkenschap. Simpel zat. Of nou ja, niet zat, beschonken dus.
Heus, er zijn mensen die dan zeggen: “Maar Derks, allemaal leuk en wel, die iedereen-beschonken-instelling, maar dan komt er helemaal niets van deze schepping terecht.” Kan wel kloppen, maar niemand kan het weten. Laten we het gewoon een keer proberen: iedereen beneveld. Voor een middagje, of twee. 25 april bijvoorbeeld. Ja. Ik zorg voor de drank. Kijken of de wereld inderdaad een stuk roziger wordt. Kunnen we daarna onze conclusies trekken. Niet aangeschoten is altijd mis.
Volg Derks op Instagram / Facebook / YouTube. Of doneer.
Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels? Voeg 06-57835955 toe, stuur een berichtje en blijf op de giga-hoogte!
