Ikje: Verwacht een flopfeest, krijg een topfuif

We worden niet teleurgesteld door anderen, maar door onze verwachtingen. Zo zijn de feestjes waar ik een knalpartijtje verwacht (nieuwjaar bijvoorbeeld), nooit wat mijn hoofd zich vooraf voorstelde. En worden juist de ik-heb-eigenlijk-geen-zinfuifjes hartstikke memorabel. Het ligt niet aan de mensen, die zijn hetzelfde, maar aan mijn eigen gedachten.

Verwachtingen, verwachtingen, verwachtingen. In de liefde gaan we ervan uit dat de ander ons gelukkig maakt. In vriendschappen willen we het liefst dat desbetreffende vriend of vriendin altijd voor ons klaarstaat (“Daar zijn we toch vrienden voor?!”). Tijdens verjaardagen hopen we op een bende cadeautjes en felicitaties. En bij een leuk verhaal of foto moeten minimaal honderd likes komen.

Eigenlijk moet ik – zonder dat het ooit volledig gaat lukken – nergens op rekenen. Niet verwachten dat mijn stukken gelezen worden, een vriend of vriendin in verdrietige tijden klaarstaat of dat het een episch feest wordt. Niet verwachten dat de ander van mij houdt, die ene schoolopdracht maakt of mijn onuitgesproken gevoelens begrijpt.

Want, wanneer iemand dit wel doet, kan ik juist dankbaar zijn. Dankbaar dat die ander iets aan mij geeft, voor mij doet of naar mij luistert. Dankbaar voor het feit dat ik gezien, aangesproken en geliefd wordt. Dankbaar dat ik überhaupt leef.

Klinkt dramatisch. Klopt. Toch vermoordt een verwachting iedere spat van spontane liefde. Er kan alleen maar gebeuren wat je verwachtte, of tegenvallen. Natuurlijk is soms iets ‘boven verwachting’, maar die situaties zijn meer uitzondering dan regel.

In plaats van dat iedereen ons gelukkig moet maken, moeten wij alles uit de kast trekken om de ander te laten zonnestralen. Dan is alles wat we terugkrijgen een zalige bonus.

Een walgelijk saai weekend toegewenst!

Lees nu: Ik heb een hart van glas

Fotograaf: Joylé Photography.
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.

App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!