Ikje: Wraak stinkt

door Bas Derks oktober 14, 2014

De bus zit vol, op één plek na. Naast de lege stoel zit een opgepompte eierdrinker die zijn gekweekte spieren zo royaal spreidt dat er van de overgebleven zitplaats een miniem stukje over is. Toch besluit ik de plek op te eisen. Van inschikken is geen sprake, integendeel. Aangezien ik niet van provoceren houd en mijn lichaam intact fijner vind, neem ik knarsetandend genoegen met die ene vierkante centimeter billenruimte.

Een paar haltes verder komt een smoezelig vrouwtje met een even onverzorgd hondenbolletje de bus in. De mens-diercombinatie levert een geur op dat menig hand naar reukorgaan doet grijpen. Door mijn mond ademend bedenk ik mij geen moment. “Mevrouw, wilt u hier zitten?”

Een paar tellen later zit de verschrikte spierbonk vast tussen walm en glas. Staand lach ik in mijn vuistje dat tegelijk mijn neus dichtknijpt. Wraak is zoet. En stinkt.

Lees nu: Pavlov

Fotograaf: Joylé Photography.
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.

App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!

Dit is Derks

Bas Derks

Bas Derks (ik dus) ziet zichzelf als een schrijvende Tarzan. De pen als zijn liaan, het voertuig door het maatschappelijke oerwoud. En het papier als zijn lendendoekje, het voorwerp dat bijzondere zaakjes aan het licht brengt.