Dat waren ze dan. Ik weet nog dat ik in deze tijd, maar dan vorig jaar, vol spanning uitkeek naar 2014. Ik moest immers nog vertrekken voor een stage bij het Surinaamse Jeugdjournaal. Ook afstuderen stond op de agenda. En dan, na mijn laatste zomervakantie, aan de bak bij een mediabedrijf. Zo zag ik het voor me. O ja, daarnaast nog naar het buitenland. Met mijn toenmalige vriendin.
Ik plande 2014 in mijn hoofd. Zonder toekomstkijken is er namelijk geen nu. Natuurlijk ben ik voor het hedenleven en genotsmomentjes, maar sommige zaken verricht ik thans om er later profijt van te hebben. Die zelfgecreëerde toekomst geeft houvast als ik dwaal in de ongelukkigheid van het heden: in het menselijk hoofd wordt alles – vroeg of laat – (nog) beter dan nu. Toch trapte iemand mijn zorgvuldige planning in de war. In hoofdlijnen gebeurde wat ik verwacht had, maar van de rest kwam helemaal niets terecht.
Ik studeer nog. Een master in Leiden nu. Schrijf en film voor 365. Verblijf op kamers. Start straks het nieuwe jaar met mensen die ik in 2013 niet eens kende. Ben nu vrijgezel bovendien. En dan durven te melden dat een jaar snel gaat. Oké, wellicht qua gevoel, maar er gebeurt zo ontzettend veel in 365 dagen. Zo ontzettend veel meer dan woordelijke ledematen kunnen omarmen. Zo ontzettend veel onverwacht en ongepland.
Een gebroken relatie. Nicht verloren. Moeder huidkanker. Vriend in depressie. Kiezen getrokken. Zelf ziek geweest. Eindscriptie afgewezen. Net als mijn motivatiebrieven naar diverse droombanen. Gestruikeld over eigen benen. Geniesd in het gezicht van een onbekende. Sleutels kwijt. Te laat op afspraken. Of ze zelfs helemaal vergeten. Mensen beledigd, mensen genegeerd.
Ik ben verliefd geweest en afgewezen. Heb de eenzaamheid verdragen. Weken wakker gelegen om mijn toekomst. Genoten van onverwachte zomernachten, gebaald van trage regendagen. Weggelopen van het lichaam dat mijn naam draagt om vervolgens weer op kousenvoeten terug te keren. Spiegelbeeld verafschuwd en goedkeurend toegeknikt. De wereld zien voetballen, vechten en vergaan. Hoop gekregen, verloren en weer teruggevonden.
Momenten van zielsgeluk, diep verdriet en onbewogenheid gekend. Geld verkeerd besteed of juist onnodig in eigen zak gehouden. Onvergankelijke liefde, diepgewortelde jaloezie en knagende wrok gevoeld. Soms getoond ook. Met wisselende reacties. Heb mijn fouten uitgesproken, aangepakt of achteloos herhaald. Overledenen toegesproken. Net als mijzelf. Angst verbloemd met schietgebedjes. In het diepe gesprongen, maar veelvuldig veilig aan de kant gebleven.
Tientallen ongelukken ontlopen. Vele malen (onbewust) de juiste keuze gemaakt. De hand geschud van onbekenden die zich later vrienden noemen. Gelachen, geschaterd, gebulderd. Honderden keren de zon zien verschijnen. Of de opkomst ronkend gemist na een verrukkelijk fuifje dat aan mijn slaap vooraf ging. Ik heb mijn lichaam geblesseerd en het wonderbaarlijk zien herstellen. Mijn eerste lekke band van nieuw leven voorzien. Net als de typemachine van Hans.
Heb gefilmd, geschreven en gedicht. Duistere kamers met kaarsjes verlicht. Spontaan de maanheldere hei bezocht, cadeautjes voor mijzelf gekocht. En al gebeurde bijna alles ongepland: ik ben geweest wie ik ben. En dankbaar er nog steeds te zijn. Een goed voornemen – een planning – geeft richting, is niet het doel. Want wie heeft ooit zijn bestaan, of zelfs een luttel jaartje daarvan, (tot aan de kerst)piekfijn bedacht en uitgevoerd? Helemaal niemand.
Een levensjaar is een sprookjesbos, gevuld met behekste paadjes en feeërieke opwellingen. Met een einde bovendien. Of je wordt er tussendoor uitgeplukt. Is de speeltuin der aarde voortijdig voorbij. Gelukkig volgt er (meestal) een nieuw pad. Een pad door het gerenoveerde bos. Waar ik verder geen vat op heb. Alleen qua richting. De rest gebeurt vanzelf. Gespannen, maar zonder plannen, kijk ik uit naar 2015. Dat – hopelijk – ook 365 dagen kent. 365 dagen vol verrassing.
365 dagen 2015.
Lees nu: Het leven is geen Sims
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.
App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!
19 comments
[…] zon heeft de mensenhuid niet. Integendeel. Het is hartstikke schadelijk. Mijn moeder heeft er zelfs huidkanker door gekregen. Toch blijven we stug doorzonnen. Blind voor de […]
[…] Vertrouw met mij. Op 2016. […]
[…] doen. Zolang het maar geen werken was. Zelfs m’n blog bestond toen niet. Heden ten dage, 365 dagen later, werk ik in Amsterdam en gooi ik wekelijks verschillende tekstjes of filmpjes naar jullie ogen. En […]
Eva Benthem, muchos grassi-jas! Pure liefhebberij dit. Volgen kan hiero 🙂 : https://www.facebook.com/ditisderks.pagina
Beste Bas,
Ik ken je niet en ben bij toeval op een van je blogs gestuit en uit nieuwsgierigheid es verder gekeken.
Wat schrijf je krachtig, open en eerlijk.
Ik blijf je volgen 🙂
Dag Bas, leuk en mooi beschreven, jouw roerige 2014. Ik heb je blog gisteren ontdekt en intussen van alles van je gelezen. Leuke schrijfstijl heb je!
Ik wens je een goed 2015! Of dat zo zal zijn, zal ik lezen in je blog: ik heb me er zojuist op geabonneerd :-).
Heerlijke reactie, dankuwel! Waardeer het zeer. Haha, afwachten inderdaad. Heb wel mooi nieuws deze maar, maar dat komt nog (we houden het nog even spannend). Zelfde gewenst!
♡
Laura Thomassen
I know…
Gertie, dit was alsnog een zonzalig jaartje, heur! Wellicht staat het wat cru op digitaal papier (mijn moeder is bijvoorbeeld alweer maanden gezond), maar het is uitgesmeerd over 365 dagen. Dat scheelt. Toch mijn dank, waardeer het zeertjes.
Nog nooit gezien, en toch deel je met zo veel meer onbekende en bekende je 2014 met gelukkig 365 dagen. Kijk uit naar je verhalen in 2015, hopelijk een gelukkig nieuwjaar ik wens het je in iedersgeval toe!
Ik ken je niet maar hoop op een beter jaar voor je
Steengoed.
En je hebt er nog een fan bijgekregen bij deze!
Ik blijf hopelijk volgend jaar 365 dagen van jou schrijfkunsten genieten. Wat goed dit, Bas! Treffend geschreven. Alvast een fijne jaarwisseling toegewenst en maak er wat van!
Wauw, mooi geschreven!
En twee verschillende schoenen gedragen :p
Dat ik dat zowaar vergeten ben, jouw hoogtepunt natuurlijk!