365 dagen 2018 derks

365 dagen 2018

door Bas Derks

Dat waren ze dan. 365 dagen 2018. Ik weet nog dat ik vorig jaar vol spanning uitkeek naar 2018. Ik was van plan om totaal iets anders met mijn leven te gaan doen. Mijn blog weg te mieteren en alleen te concentreren op mijn net nieuwe functie als eindredacteur. Wilde op mezelf gaan wonen. Iets kopen of huren. Of zelf bouwen (HAHA, NEE). Ik wilde een cursus dj, leraar of koekenbakker (Heel Holland Bakt inspireert) doen. Een andere weg inslaan. Bundel afmaken. Mensen aanspreken in de trein. Meer gaan leven dan te kijken naar levende mensen.

Ik plande 2018 in mijn hoofd. Zonder toekomstkijken is er namelijk geen nu. Natuurlijk ben ik voor het hedenleven en genotsmomentjes, maar sommige zaken doe ik vandaag om er later profijt van te hebben. Die zelfgecreëerde toekomst geeft houvast als ik dwaal in de ongelukkigheid van het heden: in het menselijk hoofd wordt alles – vroeg of laat – (nog) beter dan nu. Toch trapte 2018 mijn zorgvuldige planning in de war. In hoofdlijnen gebeurde wat ik verwacht had, maar van de rest kwam helemaal niets terecht.

Verhuizing

De huizenmarkt bleek ook in 2018 oververhit. Niets te kopen of te huren. Ik werd er gestrest van. Daarnaast werd ik nog steeds geen dj, of leraar, of koekenbakker (oké, dat wel). Schrijf, film, dicht en presenteer ik net zo hard als eind vorig jaar. En vind ik het nog even fantastisch. Maar ja, die bundel ligt still stil. Gelukkig kon ik in april tekenen voor een huurappartement langs de heide, maar moest ik wel 8 maanden wachten op oplevering…

Ik start straks het nieuwe jaar met mensen die ik in 2017 niet eens kende. Heb vijf maanden een relatie gehad en helaas weer verloren. Ik heb onbekende mensen geknuffeld, betwist en uitgelachen. Ik heb Tinder verwijderd. Diepgewortelde geheimen onthuld. Heb (bijna) geen hap vlees gegeten. Struikelde over eigen benen. Niesde in het gezicht van een onbekende. Sleutels kwijtgeraakt en weer teruggevonden (natuurlijk nadat ik al nieuwe had laten maken). Ben in de zomer super-eenzaam geweest, toen ik voor het eerst helemaal op mezelf ging wonen. Ik was te laat op afspraken. Of ze zelfs helemaal vergeten. Heb mensen beledigd, mensen genegeerd.

Liefde

Ik ben verliefd geweest en afgewezen. Heb de eenzaamheid verdragen. Weken wakker gelegen om mijn toekomst. Genoten van onverwachte zomernachten, gebaald van trage regendagen. Weggelopen van het lichaam dat mijn naam draagt om vervolgens weer op kousenvoeten terug te keren. Spiegelbeeld verafschuwd en goedkeurend toegeknikt. De wereld zien dansen, vechten en vergaan. Hoop gekregen, verloren en weer teruggevonden.

Momenten van zielsgeluk, diep verdriet en onbewogenheid gekend. Geld verkeerd besteed of juist onnodig in eigen zak gehouden. Onvergankelijke liefde, diepgewortelde jaloezie en knagende wrok gevoeld. Soms getoond ook. Met wisselende reacties. Heb mijn fouten uitgesproken, aangepakt of achteloos herhaald. Overledenen toegesproken. Net als mijzelf. Angst verbloemd met schietgebedjes. In het diepe gesprongen, maar veelvuldig veilig aan de kant gebleven.

365 dagen

Tientallen ongelukken ontlopen. Vele malen (onbewust) de juiste keuze gemaakt. De hand geschud van onbekenden die zich later vrienden noemen. Gelachen, geschaterd, gebulderd. Honderden keren de zon zien verschijnen. Of de opkomst ronkend gemist door een verrukkelijk fuifje dat aan mijn slaap voorafging. Ik heb mijn lichaam geblesseerd en het wonderbaarlijk zien herstellen.

Heb gefilmd, geschreven en gedicht. Duistere kamers met kaarsjes verlicht. Spontaan de maanheldere hei bezocht, cadeautjes voor mijzelf gekocht. En al gebeurde bijna alles ongepland: ik ben geweest wie ik ben. En dankbaar er nog steeds te zijn. Een goed voornemen – een planning – geeft richting, maar is niet het doel. Want wie heeft ooit zijn bestaan, of zelfs een luttel jaartje daarvan, (tot aan de kerst)piekfijn bedacht en uitgevoerd? Nobody.

Een levensjaar is een sprookjesbos, gevuld met behekste paadjes en feeërieke opwellingen. Met een einde bovendien. Of je wordt er tussendoor uitgeplukt. Is de speeltuin der aarde voortijdig voorbij. Gelukkig volgt er (meestal) een nieuw pad. Een pad door het gerenoveerde bos. Waar ik verder geen vat op heb. Alleen qua richting. De rest gebeurt vanzelf. Gespannen, maar zonder plannen, kijk ik uit naar 2019. Dat – hopelijk – 365 dagen kent. 365 dagen vol verrassing.

365 dagen 2019.

Vind jij ook leuk

Laat een comment achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt koeken. Is dat goed? Ja hoor Meer lezen

Privacy & Cookies Policy