Laten we angst bestrijden in plaats van lijden

“Volgende patiënt!”

Dokter, ik ben bang. Voor aanslagen. Niet per se op mij, maar op geliefden, vrienden en andere naasten. Ook ben ik bang om mijn gevoel van ‘vrijheid’ te verliezen. Bang om niet meer vol overgave en vreugde de buitenwereld te kunnen bezoeken. Bang om bang te worden. Voor onbekende mensen bijvoorbeeld. En bang voor de gevolgen van deze angst.

U kan zeggen wat u wil. Dat het allemaal wel meevalt. De kans klein is dat we er ooit mee te maken krijgen. Dat het eenmansacties zijn. Dat ik gewoon moet genieten van vandaag. Laten zien dat ze mij niet klein krijgen. Dat ik niet mag toegeven aan hetgeen zij willen zaaien. Erboven moet staan. Maar… dan zou u liegen.

Wat u op dit moment wel weet: angst is tijdelijk. Als een hardnekkige griep. Die met de weken (net als na 9/11 en Hebdo) langzaam het lichaam wordt uitgewerkt. Mits ik niet opnieuw besmet word. Natuurlijk, de koorts blijft, maar What doesn’t kill you, doesn’t kill you. Ik moet verder. Alleen is het onverstandig om dat nu blind, naakt en ondoordacht te doen.

Om in toekomst niet opnieuw ziek te worden, kunnen we ons beter kleden met gezond verstand dan met onbesuisde impulsiviteit. Dus: zoek geen zondebok. Blijf helder denken. Geef niet de schuld aan vluchtelingen of andere groepen individuen. Sluit geen grenzen. Verschaf extremistische acties en meningen geen podium. Sluit jezelf niet op. Praat. Huil desnoods. Houd balans. En bovenal: blijf (mede)menselijk.

Het enige gevecht dat wij vandaag moeten en kunnen aangaan, is het gevecht tegen angst. Angst is er namelijk niet om te lijden/leiden, maar om te bestrijden. Met liefde (lees: chocolade-eieren) als medicijn en de Paashaas als eerste arts.

“Volgende patiënt!”

Volg Derks op Instagram / Facebook / YouTube. Of doneer.

Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels?
Voeg 06-57835955 toe, stuur een berichtje en blijf op de giga-hoogte!