Mijn ouders hebben geen tijd meer voor mij

door Bas Derks

Op mijn 20e meldde ik voorzichtig dat ik graag op mijzelf wilde gaan wonen. Mijn ouders voelden zich lichtelijk afgewezen. Had ik het thuis niet goed meer dan? Vond ik ze stom? Of deden ze iets verkeerd?

Na een paar fijne gesprekken begrepen ze dat het inderdaad tijd werd om de volgende stap te zetten. Ik verliet hun niet, omdat ik ze spuugzat was, maar omdat ik er klaar voor was. Dat is het grootste compliment dat je als ouders kan krijgen: ik was klaar. Af. Uitgeleerd. Op-gevoed.

Het eerste jaar dat ik op kamers zat, gingen mijn ouders er vanuit dat ik iedere week langskwam. “Hoe laat ben je er?” whatsappte mam zaterdagochtend, terwijl ik eigenlijk niet van plan was te komen. Maar ja, zij rekenden erop. Vonden het leuk. En hadden anders ook niets gepland. Niet om ze nu als zielige zielen af te schilderen, maar ze moesten erg wennen aan het lege nest (mijn zusje was ondertussen weg). Dus zat ik diezelfde middag alsnog aan de rooibosthee met speculaas, terwijl ik over mijn week vertelde.

Inmiddels ben ik 24 en ruim drie jaar het huis uit. De wereld is plots helemaal omgedraaid: mijn ouders hebben nu geen tijd meer voor mij. Ze gaan samen wandelen, uiteten of iets anders ondernemen. Daarnaast zit mijn vader bij een schietvereniging en is moeders lid van een zwemclub (met andere ouders waarvan de kinderen zijn uitgevlogen). Drukke schema’s, waar ze allebei ontzettend veel plezier aan beleven.

Wanneer ik nu op zaterdagochtend whatsapp “Ik ben er om 17:00”, krijg ik terug dat het ‘eigenlijk niet zo goed uitkomt’. Natuurlijk willen ze mij dolgraag zien, maar ze staan niet meer 24/7 voor mij klaar. Iets wat ik wel altijd gewend was…

Vind ik het erg? Hmm. Het is nieuw, maar ik ben vooral blij voor hen. Blij dat ze niet zijn blijven hangen in het lege-nestsyndroom. Dat ze hun leven anders zijn gaan invullen. Blij dat ze zichzelf opnieuw uitvinden. En blij dat ze mij laten merken dat ik niet meer afhankelijk van ze ben, maar wel welkom. Tenminste, wanneer het hen uitkomt.

Eerst moest ik naar mijn ouders, nu wil ik het.

Lees nu: Mijn vader en moeder zijn mijn ouders niet meer

Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.

App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!

Vind jij ook leuk

Laat een comment achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt koeken. Is dat goed? Ja hoor Meer lezen

Privacy & Cookies Policy