Al jaren worden mijn naam en ik doodgegooid met die Clown en die blauwe Acrobaat. Blijkbaar blijft het leuk om mijn naam iets aan te passen en dan de vergane glorie van twee circusartiesten, die ik overigens nog nooit in een circus heb betrapt, weer op te rakelen. Jaren kon er bij mij hoogstens een schamel lachje vanaf als na het voorstellen dezelfde, originele grap boven tafel kwam: ‘Oh Bas! Bas van Ba..’ ‘JA, LEUK.’
Nu heb ik mijn levenswijze er maar op aangepast, maar wat als mijn ouders me Jean Paul Derks hadden genoemd? Werd ik dan vergeleken met één of andere politicus die de Renkumse ambtsketting draagt of juist met de grootse, standvastige burgemeester van de mooie gemeente Renkum? Of had geen persoon zich aan deze vergelijking gewaagd, omdat het minder grappig is dan een mollige clown. Wie zal het zeggen. Ik zit in ieder geval aan deze naam, samen met de daarbij horende vergelijking, vastgeketend. Echter zet iedereen wel eens een rode neus op, is iedereen wel eens de clown. Enige verschil is dat ik het altijd ben.
Hij en ik zijn overigens niet dezelfde persoon. Hij is vereeuwigd in dit artikel, terwijl ik verder leef, ik verander. Tegenwoordig ben ik geordend, zorgzaam, is mijn werk altijd van ongekende klasse en is van arrogantie hélemaal geen sprake meer. Het leven van deze jongeman gaat over rozen. Geen vuiltje aan de lucht. Toch jammer dat geen mens me gelooft. Voor hen ben ik uiteindelijk maar een simpele grappenmaker. Allememaggies.
