Na de werkelijk waar overweldigende reacties op het eenzaamheids-stuk (ik had wel verwacht dat het iets los zou maken, maar dit niet), heb ik een gedichtje geschreven over dat gekke stemmetje in je hoofd genaamd: gedachten. Want welke kreezie, diepzwarte, melancholische, neerbuigende, eenzame, gekmakende gedachten je ook hebt. Je staat er – zoals gisteren opnieuw duidelijk werd – niet alleen voor. Spreek ze uit. 😊
dit is een spiegel
niet van je uiterlijk
maar je gedachten
wat vertellen ze je?
kan je met ze lachen?
zijn ze trots op je?
vinden ze je prachtig?
dit is een spiegel
niet van je uiterlijk
maar je gedachten
soms kan je er niets mee
maar toch zitten ze je dwars
soms heb je geen idee
en voelen ze als een last
dit is een spiegel
niet van je uiterlijk
maar je gedachten
luister niet, maar
laat ze passeren
en probeer ze daar-
na te accepteren
dit is een spiegel
niet van je uiterlijk
maar je gedachten
hoe diep, hoe zwart
hoe negatief of keihard
je bent veel meer
véél meer dan dat
je bent veel meer
véél meer dan wat
je denkt of dacht
dit is een spiegel
niet van je uiterlijk
maar je gedachten
spreek ze uit
er staan mensen
om je heen
je
bent
niet
alleen
Lees nu: Ik ben eenzaam zonder alleen te zijn