Ik, ik, ik. Twee maanden draaide het om mij. Er was iets geks met mijn lichaam of hoofd. Ik wist het niet, kwam er geenszins achter en werd daar vervolgens nog gekker van. Ik negeerde het bestaan van de ander, stelde vele afspraken uit en had nergens zin meer in. De dansende en kattekwadende dreumes Derks was zichzelf kwijt. Als een egoïstische zon, die alleen nog voor zichzelf straalt.
Ik dacht dat de wereld en geluk maakbaar was. Of nou ja, zoiets heb ik nooit bewust gedacht, maar dit gevoel overmeesterde langzaam mijn lichaam. Ik kreeg een fijne baan, steeds meer klusjes en de aandacht voor mijn film-/schrijfstukjes overtroffen wekelijks iedere verwachting. Onbewust begon ik te zweven, joeg ik de wind na en vergat het daadwerkelijke doel van mijn bestaan. Ik koppelde mij los van de bron. Haalde mijn eigenwaarde uit eigen stralen, maar liep argeloos het donker in.
De zon is voor mij het synoniem voor liefde: de licht- en levensbron waar de mensheid zich constant aan oplaadt. Sterker nog: we kunnen niet zonder. Bij afwezigheid van dit hemelse lichaam wordt ons bestaan gitzwart, is de romantiek der maanlicht onzichtbaar en zullen we uiteindelijk eenzaam en ongelukkig sterven.
De wereld draait om liefde, net als om de zon. De zon is liefde en wij zijn – door God, je ouders of hoe je het ook wil noemen – geboren als mini-zonnetjes. Geboren om het licht en de warmte van de liefde over de aarde te verspreiden en te ontvangen. Aan eenieder de taak om daar zorgvuldig mee om te gaan. Niet groter te willen zijn dan andere zonnen. Nimmer te denken dat je zelf de liefde bent en zonder anderen kan. Het bestaan draait niet om de leegte van macht, rijkdom of roem, maar: het uitstralen van onbaatzuchtige liefde.
Wie rechtstreeks naar de zon kijkt, alleen voor zichzelf straalt, wordt verblind. Omgekeerd, met de zon in de rug, gaan we de dingen juist scherp zien. Als ik de ander de pracht van zijn of haar liefdevolle wereld laat zien aan de hand van mijn daden (zonnestralen) ontdek ik ook de waarde van het eigen bestaan.
Het draait niet om mij, maar om liefde. Liefde is de zon. De zon, dat ben ik. Tijd om te stralen.
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of doneer.
Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels? Voeg 06-57835955 toe, stuur een berichtje en blijf op de giga-hoogte!
15 comments
[…] Lees ook: Een egoïstische zon […]
Lieve mensjes!
Weer prachtig geschreven!
Wauw ❤ prachtig geschreven! Ik leef al jaren met de zon als synoniem voor liefde en inderdaad niemand kan zonder. Fijn dat je weet met je rug naar de zon staat en ons lezers, je familie en vrienden kan bestralen met jouw liefde. Welkom terug!!!!!!
Dit was zó fijn om te lezen.
Prachtig! Glad you’re back!
Prachtig! Inderdaad ontroerend.
Wauw! Vooral dat laatste deel;
” Het draait niet om mij, maar om liefde. Liefde is de zon. De zon, dat ben ik. Tijd om te stralen.”
🙂
Treffend en herkenbaar. Prachtige woorden weer!
Super mooi!
Wauw!
Wauw, ontroerend dit, Bas.
Wauw, wat mooi!
Mooi… ☀️