rolstoel burn-out derks bas

Fysieke vs. geestelijke blessure | “Rust goed uit.” vs. “Wanneer kom je werken?”

door Bas Derks

Gescheurde knie- en kruisband. Minstens 6 maanden herstellen. Mijn leven is momenteel geen zorgeloos fit feestje. Ik kan slechts vijftig meter met een brace lopen om vervolgens in een rolstoel terug te zakken. Het is flink frustrerend, vooral als ik erover nadenk hoe lang dit gehinkepink nog duurt. Toch kan ik mijn fysieke blessure wel (grotendeels) accepteren. Het is even niet anders, ik moet even een strompel terugdoen en mijn lijf de hersteltijd gunnen.

Een vriendin van mij heeft een burn-out. Onze situaties zijn lichtelijk vergelijkbaar: allebei moeten we herstellen van een flinke klap en weten we niet precies hoe lang het gaat duren. Bij allebei gaat het hopelijk elke week ietsje beter, moeten we onze kwetsuur accepteren en het beste ervan maken. Helaas lijkt de samenleving dat anders te zien en wordt er met een fysieke ‘blessure’ totaal anders omgegaan dan met een geestelijke.

Non-stop moet ze uitleggen dat ze ‘te moe is’ en ‘voorlopig even niet mee kan doen’.

Van dichtbij zie ik haar strijd met zichzelf, maar ook met haar (werk)omgeving. Ze vindt het zelf al moeilijk om te accepteren dat haar hoofd en lijf momenteel niet werken zoals ze gewend is, maar haar omgeving des te meer. Non-stop moet ze uitleggen dat ze ‘te moe is’ en ‘voorlopig even niet mee kan doen’. Elke keer weer die druk van buitenaf om weer met de wereld mee te doen. Alsof een burn-out niet al vermoeiend genoeg is…

Acceptatie

Hoe anders is dat bij mij: iedereen accepteert de scheursituatie waar ik momenteel in verkeer. Men snapt dat kapotte spieren geen grappen maken en leeft met mij mee. Op mijn werk mag ik zelf aangeven wat ik aankan. Bovendien hoef ik niet constant uit te leggen wat er mank-eert: iedereen ziet het. Ik krijg volop de ruimte om aan mijn herstel te werken. Dat is superfijn en zorgt er mede voor dat ik beter kan revalideren.

Dat gun ik mensen zoals mijn vriendin ook. Een accepterende en liefdevolle omgeving. Dus geen ‘Wanneer ben je er weer?’ of ‘Komt wel goed’, maar ‘Rust goed uit’ en ‘Neem de tijd’. Natuurlijk waardeer ik alle gelukwensen enorm en neem ze met alle liefde in ontvangst, maar laten we vandaag (en de rest van het jaar) ook denken aan alle mensen met geestelijke ‘blessures’. Beterschap ♥

Lees nu: Als brutalen de halve wereld hebben, woon ik liever op de andere helft

Vind jij ook leuk

1 Reageer

Niet iedereen is iedereen. - Dit is Derks maart 15, 2020 - 9:19 pm

[…] Column […]

Reply

Laat een comment achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt koeken. Is dat goed? Ja hoor Meer lezen

Privacy & Cookies Policy