Het geluk bij ons ongeluk…

door Bas Derks

*KNAL* Met 50 per uur rijden we plots in op een andere weggebruiker. Na twee seconden verwerken, kijken we elkaar kapotgeschrokken aan. “Alles goed?” Ik zie totale ontzetting in Roos’ gezicht, doodsbang voor ons ongeboren kindje. Vervolgens stap ik vol woede uit en roep ik wat lelijks naar de andere bestuurder. Hij roept dezelfde dingen terug. Dan bedenken we ons dat gezondheid belangrijker is dan een kapotte auto en vragen we eerst naar elkaars gesteldheid. Het lijkt allemaal mee te vallen…

Wanneer ik om ons heen kijk, zie ik allemaal mensen naar ons toe komen rennen. Er heeft zelfs een geblesseerde vrouw haar auto geparkeerd, om vervolgens met krukken onze kant op te hinken: “Hoe is het met jullie?!” is de eerste vraag die iedereen stelt. Vervolgens slepen deze onbekende mensen de auto’s weg, helpen ze ons met schadeformulieren en geven ze hun 06-nummers. Om daarna weer te verdwijnen, nadat ze zeker weten dat wij weer ongeschonden verder kunnen.

Dit gebeurde gisteravond. Niemand vroeg een QR. Geen polariserende acties dat ze alleen geprikten wilden helpen. Geen tweestrijd wiens schuld het was. Niet toekijken als een ramptoerist. Gewoon helpen en lief zijn, omdat een ander – wij in dit geval – dat even nodig hadden. Door alle discussies online was ik even vergeten hoe de mens ook kon zijn en dacht ik dat iedereen een giga-egoïst was geworden. Dat blijkt in werkelijkheid gelukkig een duister sprookje. Het geluk bij ons ongeluk. Echt intens dankjewel, lieve onbekenden.

Het gaat goed met ons
en met ons beeld van de mensheid ook ♥

Vind jij ook leuk

Laat een comment achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt koeken. Is dat goed? Ja hoor Meer lezen

Privacy & Cookies Policy