Ik dacht dat ik perfect was, tot ik een relatie kreeg…

door Bas Derks

Oké, ik vind mezelf niet perfect. Dat zei ik alleen om je dit artikel te laten lezen. Om tussen alle tientallen clickbaits (“Deze koala ging slapen en wat er toen gebeurde…”) nog een beetje op te vallen. Maar ik vond wel dat ik goed was. Er mocht zijn. Ik was tevreden met mezelf. Hoefde van mezelf niet veel te veranderen om vloeibaar door het leven te gaan. Alles was op orde. Werk, vrienden, sport. Ik had met niemand (extreme) ruzie, genoeg te doen en genoeg tijd om niets te doen. En precies op dat moment komt zij plots mijn leven binnen gehuppeld.

De eerste periode gaat prima. Ik leer haar kennen, zie alleen haar leuke kanten en vind gekke karaktertrekken ‘schattig’. Ik doe een extra likje gel in mijn haar, een geurtje op, houd de deur open en bel/app tot diep in de nacht. Kan me dan op geen enkele manier voorstellen dat we ooit ruzie zullen hebben. Oké, misschien een woordenwisseling die we snel weer zullen weglachen. Als ik mijn verstand zou gebruiken en terug zou grijpen op ervaring, dan weet ik dat dat een totaal onrealistische gedachte is. Toch geloof ik er de eerste maanden in. Verliefdheid is een hartverwarmende mindfuck.

Na verloop van tijd – of ik het nou wil of niet – dwarrelen we weer terug op aarde. Dan slepen de gewoontes erin. Ik doe iets minder mijn best op mijn outfit. Ruil waxinelichtjes in voor de lichtknop. Slaaptijd verschuift naar 23:00. Bankrekening begint tegen te stribbelen. Alle lieve woordjes worden herhaald. De ander mag ook wel eens de afwas doen. Of wat enthousiaster zijn. Of zijn kleding opruimen. Het realisme in de relatie is aangebroken. Natuurlijk pak je soms nog uit, maar niet meer altijd en overal. Er komen grenzen. De focus komt ook weer op het eigen leven en de toekomst te liggen. Hartverwarmend wordt hartverwarrend. Van spetterende affectie naar confronterende reflectie…

De relatie na de vlinders is een ongelofelijke spiegel. En dan niet zo’n paskamergeval met schemerverlichting, waarbij alles je goed lijkt te staan. Nee, zo’n felverlichte, die elk foutje, ongelijkheid en duistere kant van jezelf toont. Zo’n spiegel die je eigenlijk liever vermijdt, maar wel moet aanschouwen als je met de ander verder wilt. Plots zie ik dat ik alleen maar aan mezelf denk, te vaak vergeet iets liefs te zeggen en erg op mijn privacy ben gesteld. Plots zie ik naast de prima lover ook een vleugje onzekerheid en jaloezie. Plots valt er nog genoeg aan mijzelf te veranderen.

Ik vind dat moeilijk. Loop steeds weg als de spiegel te confronterend wordt (ook bij mijn laatste relatie). Als het besef komt dat ik nooit ‘perfect’ zal zijn in de liefde. Iets wat niemand kan. Het is een constant proces van kijken, veranderen, terugkomen, kijken en weer veranderen. En dan kunnen mensen nog zo’n mooi verhaal houden dat je ‘jezelf moet zijn’ binnen een liefdesverbond. Dat klopt tot op zekere hoogte, maar je zult altijd moeten veranderen als je als twee individuen het leven wil vervolmaken. Je arrogante, zelfzuchtige of emotionele kanten onder ogen moeten komen. En die van de ander leren accepteren. De spiegel zien en zijn. Zo zal je elke dag een betere partner in de liefde worden.

Een relatie is gelukkig nooit af. Nu zelf nog inzien.

Lees nu: Lieve liefde,

Fotograaf: Joylé Photography.

Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.

App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!

Vind jij ook leuk

18 comments

We leerden alles over seks, niets over liefde - Dit is Derks oktober 22, 2017 - 5:45 pm

[…] Column […]

Reply
Maartje Slingerland oktober 4, 2017 - 7:29 am

Guido de Hek

Reply
Maartje Slingerland oktober 4, 2017 - 7:29 am

Guido de Hek

Reply
Ellen Eisenga oktober 2, 2017 - 11:36 pm

Mooi!

Reply
Sarah Rouwendal oktober 2, 2017 - 8:14 am

Jeroen van den Hoff

Reply
Danielle Deighton oktober 2, 2017 - 6:27 am

En toch…. gebeurt dat bij de juiste gewoon Zonder dat je erbij nadenkt ontmoet je elkaar in het midden. En dan schuif je soms wat meer naar de ander, en dan weer wat meer naar jou, en je beseft dat dit iets is wat je op langere termijn wilt en kunt

Reply
Kristel Hogendoorn oktober 2, 2017 - 6:14 am

Mike

Reply
Irene Hoeksema oktober 2, 2017 - 4:57 am

Margreet Smit

Reply
Heidi Schipper oktober 1, 2017 - 8:13 pm

Job Verwoert

Reply
Thirza Nieuwenhuis oktober 1, 2017 - 8:11 pm

Bettine Zie ik je over een paar maandjes weer op planeet ‘aarde’ ? 😉

Reply
Priscilla van Kats oktober 1, 2017 - 8:11 pm

Antoinette

Reply
Antoinette van Beek oktober 1, 2017 - 9:09 pm

Pfff 🙂

Reply
Antoinette van Beek oktober 1, 2017 - 9:10 pm

Oke en waarom is dit in het rood 🙈😂

Reply
Monica Dorresteijn oktober 1, 2017 - 7:41 pm

Melanie Kordic leuk stukje

Reply
Marleen Okken oktober 1, 2017 - 7:41 pm

Meike Kleinpaste

Reply
Marleen Okken oktober 1, 2017 - 7:41 pm

Emma Liebrand

Reply
Daniëlle Van de Velde oktober 1, 2017 - 7:33 pm

Bas Stolk ❤

Reply
Groendk Jolinde oktober 1, 2017 - 7:29 pm

Sergio Kartoredjo

Reply

Laat een comment achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt koeken. Is dat goed? Ja hoor Meer lezen

Privacy & Cookies Policy