zwarte pieten witte heteroman

Ik – een witte heteroman – wil graag nog iets kwijt:

door Bas Derks

Ik ben hetero, ik ben wit én ik ben een man. Ik heb de allermakkelijkste positie in de westerse maatschappij. Dat heb ik de afgelopen 26 jaar nooit volledig beseft – wanneer je de wind in je rug hebt, merk je niet dat het waait – tot ik het afgelopen jaar verhalen hoorde van mensen die niet hetero, wit en man zijn…

Ik word niet in elkaar geslagen, omdat ik hand in hand loop met hetzelfde geslacht. Niet op een nee-stapeltje gelegd tijdens een sollicitatie, puur op basis van mijn naam. Ik word niet (of nauwelijks) bespuugd, nagefloten of ongewenst betast. Ik word niet uitgescholden voor ‘Zwarte Piet’ (62% van de getinte Nederlanders wel). Ik krijg geen aap-imitaties naar mijn hoofd geslingerd op een voetbalveld. Ik word niet gepakt op mijn sekse, geaardheid of huidskleur.

Ik kan mijn boodschappen doen, zonder achterdochtige blikken. Ik kom een nachtclub zonder problemen binnen. En kan daar – bijna altijd – zonder kontknijpen of andere intimidatie ronddjensen. Ik word nooit zomaar gefouilleerd of staande gehouden. Ik maak meer kans op een baan. Op een hoger salaris. En krijg eerder promotie. Ik heb een vrijwel constante meewind.

Wegkijken

Ik ben een witte heteroman en mengde mezelf niet in discussies, omdat ik er ‘niets mee te maken had’. Ondertussen speelde ik schaamteloos Sinterklaas met pikzwarte pieten. Ik heb (onwetend) gezwegen en weggekeken vanaf mijn witte heterotroon. Ik voelde de pijn niet en gaf er daarom geen aandacht aan. Had en heb geen idee hoe het is om een vrouw te zijn, of homo, of om een andere huidskleur te dragen. Ik merkte niets van de wind.

Een witte heteroman zijn is voor mij vanzelfsprekend, maar zou het niet altijd moeten zijn. Daarom wil ik de pijn en emotie van andere mensen beter leren begrijpen. Meer en meer beseffen waar mijn wereldbeeld en maatschappelijke positie vandaan komen. En mij inleven in dat van de ander. Ik wil even stilstaan en de wind in mijn rug voelen waaien. En dan omdraaien. Het ongemak – de storm – in de ogen kijken.

Zonder tegenwind word ik nooit sterker.

Lees nu: Weer een dag…

Vind jij ook leuk

1 Reageer

JAJIJ juni 24, 2020 - 3:42 pm

Je bent een kneus.

Reply

Laat een comment achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt koeken. Is dat goed? Ja hoor Meer lezen

Privacy & Cookies Policy