Ik ga op vakantie en vergeet mee…

*rits* Klaar voor vertrek. En de koffer kan nog dicht ook. Dat was andere jaren wel an… Nak, zwembroek en pleisters nog. *rits* Hoe krijg ik dit erbij? Proppen maar. Daar gaat m’n geordende indeling. Waarom kon ik vorig jaar wel alles kwijt? In een kleinere koffer zelfs. Volgens mij werkt dat net zoals met geld. Heb je meer, dan besteed je meer.

Zo, mijn hele kamer in de koffer. Nu kan ik niets vergeten zijn. Toch nog dat gevoel. Drie maanden naar Suriname. Geen kattenpis (eigenlijk is niets kattenpis, alleen kattenpis). Echt alles zit erin. Ik heb zelfs een lijstje met ‘onmisbaarheden’ gemaakt, die ik stuk voor stuk ben afgelopen. En mocht ik toch niet iets vergeten zijn, koop ik dat daar wel. Dus vergeetgevoel, verdwijn maar. Alsjeblieft.

Het gevoel dat je op een belangrijk moment iets vergeet, is in 99% van de gevallen misplaatst. Een angst die ontstaat uit de onomkeerbaarheid van een eventuele fout. Op het treinstation komen zonder OV (en portemonnee) betekent: trein missen naar sollicitatie. In de rij staan zonder tickets betekent: geen concert. Naar buiten gaan zonder huissleutel mondt ongetwijfeld uit in onmogelijke capriolen door een openstaand doucheraampje. Kortom: vergeten is hel.

We controleren daarom duizendmaal of de onmisbare kleinoden onze tas of zak bevolken. Zodat de kans op vergeten zo goed als nul wordt. Maar zoals altijd bij kansberekening: iemand is de klos. Als negennegentig op de honderd mensen het goed doen, doet iemand het fout. En iemand, dat ben ik. Of nou ja, de familie Derks. Derksjes zijn een kei in vergeten. Keigoed in het tweemaal trappen tegen dezelfde steen. De steen die ‘vergeten’ heet.

Zo heb ik al eens buiten geslapen na een zomernacht stappen, omdat de huissleutel aan mijn geheugen was ontsnapt. Heb ik introductiedagen en toetsen gemist door een thuisgelaten OV-chipkaart. Of verjaardagen bezocht zonder cadeau. Wat op zich geen probleem is, maar wel als je het prachtig ingepakt op je kamer hebt liggen. Toen mijn zusje moest afzwemmen, zijn we zelfs – serieus – mijn zusje vergeten. Kwamen we pas vlak voor de deuren van het zwembad achter ook. Aan alles denken, maar het belangrijkste vergeten.

Je ziet het al aankomen. Ben op Schiphol. Over twee uur vliegen naar Suriname. De gehele kamer in mijn koffer gepropt. Alle vrienden aanwezig om Derks uit te zwaaien. Geen vuiltje aan de vlucht. Op naar de incheckbalie! Paspoort geven. Paspoort? Noooooooooooo. Wel dus. Paspoort vergeten. Omboeken en twee dagen later vliegen. Zonder uitzwaaiservice. En ja, de grap ‘baspoort’ is al gemaakt.

Alles mocht ik vergeten. Van kleren tot koffer. Dan nog had ik kunnen vliegen. Zolang mijn paspoort maar aanwezig was. Maar nee, Derks vergeet het enige wat niet vergeten mag worden. Als die ene van de honderd.

Dus, als je nu op vakantie gaat, alles hebt ingepakt en denkt: ‘Volgens mij ben ik wat vergeten…’ Laat die gedachte met een gerust hart varen, rijden, fietsen of vliegen. Je bent niets vergeten. Dat doe ik namelijk voor je. Fijne, onbezorgde vakantie! *rits*

Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels?
Voeg 06-57835955 toe, stuur een willekeurig berichtje en blijf op de giga-hoogte!