“Wat wil je ontwikkelen in 2020?” Ik zit tegenover mijn leidinggevende. Het is het jaarlijkse praatje met een terugblik op het oude jaar en een vooruitblik op het nieuwe. Het ‘ontwikkelgesprek’ genaamd. En dan moet ik dus gaan bedenken waar ik komend jaar beter in wil worden.
In 2020 wil ik liever worden, meer lezers krijgen, sneller fietsen. Ik wil dingen beter plannen, creatiever zijn, mooiere teksten schrijven. Ik wil een betere partner zijn, een leukere vriend, een betrouwbaardere collega. Ik wil meer rust en spanning. Meer sporten en ontspanning. Ik wil nieuwe dingen leren, nieuwe dingen ontdekken en bereiken.
Het. Is. Nooit. Genoeg.
Of wacht. Stel ik heb de eer om dit volgend jaar allemaal te bereiken. Ik kan over 365 dagen bij mijn volgende ontwikkelgesprek vol trots vertellen dat ik dit alles kan afvinken. Dan zal – na een klein complimentje – direct opnieuw de onvermijdbare vraag komen: “Wat wil je ontwikkelen in 2021?” En begin ik, ondanks dat ik zoveel ‘bereikt’ heb, gevoelsmatig weer van vooraf aan…
Ontwikkelen, ontwikkelen, ontwikkelen. Het is een oneindig proces. Je krijgt (bijna) nooit te horen dat je goed bent, dat je af bent, dat je voldoet. Altijd moet je groeien, bloeien, een beter mens/collega/vriend/schrijver/sporter/vrijwilliger worden. Er kan altijd nog een kilo af, altijd iets veranderen aan je lijf. Het kan altijd sneller, altijd hoger, altijd beter. Het. Is. Nooit. Genoeg.
100 likes? Top, wil ik er nu 150.
Natuurlijk vind ik ontwikkelen fijn en houd ik van nieuwe dingen leren, maar tegelijkertijd voel ik dat ik mijzelf aan het voorbijstreven ben. Dat ik de laatste jaren – door de lat telkens te verleggen – nooit van het uitzicht geniet. 100 likes? Top, wil ik er nu 150. Vijfduizend euro gespaard? Mooi, op naar de tienduizend! Empathischer geworden? Heel goed, wordt nu maar vrijgevender. Sta je een 7 gemiddeld? Maak er maar een 8 van!
Nee, ik wil mezelf even niet ontwikkelen komend jaar. Alles hetzelfde houden vind ik prima. Zien waar ik sta en wat ik heb bereikt. En wat meer de tijd nemen om te beseffen dat dat al meer dan genoeg is, dankbaar zijn voor al het geluk dat ik überhaupt al heb; om te doen wat ik doe en te wonen waar ik woon. Oké, dan heb ik één ontwikkelpunt voor 2020:
“Tevredenheid.”
Lees nu: Weer een dag…
1 Reageer
Stil stand is terug gang. Dit is zeker zo als ondernemer. Misschien is het niet een feit van geen doelen stellen, maar minder doelen.
Kennis die je nu hebt kan morgen veroudert zijn. Nu het beste kan morgen achterhaald zijn. Dus stil staan lijkt me niks positiefs.