Drie dagen werken bij een marketingbureau en de andere vier dagen voor jezelf. Dit klonk voor mij als het perfecte leventje en dat praatte ik mezelf ook een jaar lang aan. Totdat die drie dagen mijn totale leven overnamen en ik uit slapeloze gekte weer bij mijn ouders wilde wonen. Ik had een bore-out…
Na een half jaar freelancen was ik er klaar mee om bij iedere nieuwe maand te hopen dat ik aan het eind van diezelfde maand mijn huur kon betalen, dus zocht ik werk voor een paar dagen. Al vrij snel kwam ik in Amsterdam terecht. Daar werd ik via een marketingbureau ingehuurd als tekstschrijver voor grote merken. En dat als eerste baan! Ik was helemaal in de zevende hemel (om God zelf te bedanken) en ging vol goede moed aan de slag.
Al snel bleek dat dit werk mij totaal niet paste. Wanneer ik voor vijf uur voor een bepaalde opdracht werd ingepland, was ik daar zelf maar één uur voor kwijt. Aangezien de klant wel vijf uur had betaald en er niet meer werk was, had ik de rest van de tijd niets te doen. Bovendien vond ik het werk wat ik moest doen totaal niet leuk. Kon ik mijn eigen stempel er geenszins niet opdrukken. Ik probeerde mijn Quasimodo-poten in een Assepoesterschoentje te wringen.
Ontkenning
Toch ontkende ik alle signalen en zei ik tegen mezelf: “Kom op Derks, het is tof werk en maar drie dagen in de week. Niet zeiken.” Ik was 21, wist ik veel, dacht dat verveling onderdeel was van het werkende leven. Na je studententijd is je leven immers volledig voorbij, zoals mij altijd was voorgehouden. Daarnaast vonden vrienden mijn werk heel interessant en als ik erover sprak, klonk het voor mezelf ook tof. Ik hield mezelf een smakelijke doch onbereikbare wortel voor. “Het wordt vast beter, je moet wennen.” Dat zeiden mijn collega’s en vrienden ook als ik soms liet vallen dat het eigenlijk niet zo goed met mij ging.
Tegen anderen zei ik dat ik genoeg te doen had, maar “Ja, druk…” was een leugen.
Ik had nergens zin in, werd lusteloos, met als gevolg dat ik werk uit ging stellen en pas de laatste uren van de werkdag iets ging doen. In de tussentijd zocht ik nieuwe LP’s uit, keek ik Boer Zoekt Vrouw terug of ging ik een half uur tinderen op de wc. Liep er iemand langs mijn bureau? Dan opende ik snel een Word-document en deed ik alsof ik hard bezig was. Ook bleef ik langer op het werk hangen, omdat ik daarmee voor mezelf goedpraatte dat ik niet ‘lui’ was. Iets wat ik mezelf wel altijd voorhield. Tegen anderen zei ik dat ik genoeg te doen had, maar “Ja, druk…” was een leugen. Ik had geen klap te doen en wat ik moest doen, vond ik verschrikkelijk. Ik voelde me nutteloos en onzeker, ook buiten het werk om. Kwam langzaam in een bore-out terecht…
Bore-out
Een bore-out is een vorm van extreme verveling op het werk. Dit kan komen doordat het werk te makkelijk is, te snel af is en er te weinig uitdaging is. Klinkt voor sommigen misschien als een luxeprobleem, maar de symptomen zijn ongeveer hetzelfde als bij een burn-out: lusteloosheid, slapeloosheid, frustratie, irritatie, onzekerheid, hoofdpijn, spier- en gewrichtspijn en steken in de hartstreek.
In 2015 had ongeveer 100.000 jonge werknemers in de leeftijd tot 35 jaar een bore-out, bleek uit onderzoek van ArboNed. En ik was daar dus eentje van. Wist ik veel dat je door verveling ook ziek kon worden. Op donderdagavond begon mijn weekend, maar dan was ik al bezig met maandag. En van zondag op maandag deed ik al helemaal geen oog dicht. Mensen zeiden dat ik er slecht uitzag: ik was bleek en had ingevallen ogen. En niet alleen op het werk, maar ook alles daarbuiten ging kl*te. Ik had snel ruzie met vrienden. Als iemand tien minuten later was of iets negatiefs zei, werd ik meteen heel erg boos. Ging ik onnodig tegen ze schreeuwen.
Hartproblemen
Ik kreeg geen energie uit mijn werk en kon het dus ook nergens energie geven. Voelde me niet nuttig, verveelde me. Je gaat dan aan jezelf twijfelen. Wie ben ik? Wat wil ik met mijn leven? Ben ik dan niet gemaakt voor het echte leven? Ik werd er gestrest, onzeker en slapeloos van. Het ging zelfs zover dat ik voor mogelijke hartproblemen werd opgenomen in het ziekenhuis. Het bleek allemaal stress te zijn. Stress door verveling.
Probeer werk te vinden wat je leuk vindt en je uitdaagt, maar doe dat werk met mate.
In april werkte ik een jaar bij het bedrijf. Eén van mijn collega’s nam afscheid en ineens besefte ik: ‘Daar had ik moeten staan!’. Ik had degene moeten zijn die ontslag nam. Meteen ging ik op zoek naar ander werk. Ik wilde mijn veel te krappe Assepoesterschoentjes niet weggooien voor ik nieuwe had, maar was wel van plan om weer blootsvoets bij mijn ouders te gaan wonen als dit nog langer zou duren. Ik heb mijn vakantie in Canada zelfs afgebroken toen ik de kans kreeg om ergens te solliciteren. Ben vanaf Schiphol direct naar het sollicitatiegesprek gegaan. Zo diep zat het.
Tegenwoordig
Nu doe ik al anderhalf jaar het werk wat ikzelf (en niet andere mensen) freakin’ fantastisch vind. Het heeft een jaar geduurd om de stress, slapeloosheid en gekke gedachtes uit mijn systeem te werken. Bovendien gebeurde bijna het tegenovergestelde: ik was zo blij met het nieuwe werk, dat ik er volledig in verzoop en bijna tegen een burn-out aanzat. Balans is nu het sleutelwoord. Probeer werk te vinden wat je leuk vindt en je uitdaagt, maar doe dat werk met mate. “Hoe gaat het?” beantwoord ik niet meer met “Ja goed, druk…”, maar met:
“Ja, goed! Genoeg te doen en genoeg tijd om niets te doen.”
Fotograaf: Joylé Photography.
Vind je dit leuk en wil je Derks steunen? Koop dan één van de poëzieposters in de Hebshop! Bedankjewel. Liefduhh
10 comments
[…] Column […]
Kim Hoekstra
Super fijn dat je dan nu hebt gevonden wat goed bij je (balans) past!
Esther Doldersum
😅😅😅
😅😅😅
Zo herkenbaar! Thanks voor het aankaarten van de bore-out! Dat je op jonge leeftijd een burnout kan krijgen is al moeilijk om over te beginnen laat staan over een bore-out! go you Derks!
<3
Fijn artikel om te lezen na al die berichten over burn-outs van de afgelopen maanden. Mensen zouden bijna vergeten dat dit dus ook bestaat en eigenlijk net zo erg is. In een leuke baan moet immers voldoende rust, maar ook echt voldoende uitdaging zitten.
Baas.