“En Derks, heb je al, uhhh, je weet wel…” Gijs zwaait beide armen in een hoek van 90 graden langs zijn lichaam. Zijn opgetrokken wenkbrauwen verraden de vunzigheid achter deze beweging. Het is de maandelijkse seksvraag tijdens Biologie. Gijs en andere van mijn seksueel actieve klasgenoten willen maar al te graag weten wanneer Bas zijn Basser onder de vrouwelijke plasser naar binnen heeft gestopt. Mijn maandelijkse hoofdschudden wordt altijd beantwoord met de motiverende woorden: “Ahhh, er loopt er voor jou ook eentje met een passend gat rond.”
Deze keer heb ik geen zin meer in al dat gezever. Ik besluit te liegen om er hopelijk voor altijd van af te zijn: “Jaaa man, met Sarah afgelopen weekend. Verdorie, wat was dat lekker!” Ik heb deze leugen helaas niet zo goed voorbereid, want ik ben zo dom om iemand te noemen die iedereen kent. Gelukkig checkt niemand of Sarah afgelopen weekend met haar pa in Brugge zat (wat wel het geval was), maar krijg ik een acht-handig applaus van de vwo-batsboys. Mooi, zijn we daar ook klaar mee. Leugentje om sekswil.
De hele middelbareschooltijd heb ik inderdaad geen neukvraag meer gehad en kon ik ongestoord Biologielessen volgen. Heerlijk. Na de middelbare school kwam ik op de Christelijke Hogeschool Ede, CHE genaamd. Daar vertelde ik in één van de eerste pauzes direct dat ik met een meisje het bed heb gedeeld. Was ik meteen van die stomme studentenvragen af. Dat was mijn logische gedachte, maar op de CHE gelden blijkbaar andere regels, want acht paar ogen kijken mij verschrikt aan. “En het was niet je vriendin?!” Ik schud mijn hoofd, niet begrijpend waar deze vraag vandaag komt. “Sorry, dit is nieuw voor ons, want wij zijn allemaal nog maagd.”
Daar zit ik dan. Verstrikt in mijn eigen leugen. Niet dat ik het erg vond om te vertellen dat ik seks heb gehad, want ik werd niet verguisd en in een boetekleed de school uitgejaagd. Maar ik vond het wel vervelend dat ik nu gelogen had, zonder dat het überhaupt nut had. Op de middelbare school was geslachtsgemeenschap een belangrijk streven en op de CHE was maagd zijn plots doodnormaal. Nu was ik weer de uitzondering, maar dan andersom…
Een jaar later heb ik met veel kunst- en vliegwerk uitgelegd dat ik toch nog maagd was. En besloot ik vanaf dat moment altijd eerlijk te zijn, ook als het afwijkt van ‘normaal’. Ik kreeg schijt (geen poepseks, nooit gehad, maar spreekwoordelijk) aan wat anderen van mij dachten. Kruiswoordpuzzels? Ja, met liefde maak ik die. Met een kop rooibosthee en Boer Zoekt Vrouw. Beetje kerstmuziek ook. Daarnaast houd ik van uitgelebberde pyjama’s, racefietsen en breinbraken (alles roepen wat je brein uitkraamt).
Eerlijk en open zijn. Jip was mijn leraar. Nu durf ik te vertellen wat mij dwarsligt of wat ik fout doe. Eerlijk met vrienden (of de digitale wereld) delen hoe ik worstel met de liefde, leugens, vreemdgaan, vriendschappen, verwachtingen, eenzaamheid, et cetera. Hoe ik worstel met mijn lichaam of het leven zelf. Een leven dat nooit zal voldoen aan andermans normen en waarden. Wat niet erg is, zolang we dat maar kunnen accepteren en onszelf niet druk maken om wat anderen van jou of mij vinden. Zolang we maar kwetsbaar durven te zijn, zonder de ander (bewust) te kwetsen.
Zolang we maar schijt hebben zonder dat het schaadt.
PS: Resteert de vraag: ben ik nog maagd? Sorry, dat ik over alles eerlijk wil zijn, betekent niet dat iedereen alles hoeft te weten. Dit vraag je maar face to face.
Lees nu: Geluk maakbaar? M’n reet wel!
Fotograaf: Joylé Photography.
Vind je dit leuk en wil je Derks steunen? Koop dan één van de poëzieposters in de Hebshop! Bedankjewel. Liefduhh
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.
App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!
