Ik verander de wereld

door Bas Derks

Dit verhaal gaat over Jantien Dijkstra uit 1891, Amsterdam. Ze moest helpen in de smederij. Bij haar echtgenoot en vader. Twee verschillende mannen dus, geen man die zowel vader als echtgenoot is, dat zou namelijk een beetje viezig zijn. Enfin. Jantien had geen zin in smidswerk. Ze wilde liever gerechten bereiden en serveren aan familie. Na lang gekonkel mocht ze haar droom najagen. Niet veel later opende ze een restaurant…

Niemand kent Jantien Dijkstra. Ik ook niet. Samen met miljarden andere mensenlevens is ze teruggekeerd tot stof. Haar naam en daden zijn vergeten. Haar graf heeft plaatsgemaakt voor een andere, nietszeggende naam, waar inmiddels ook niemand meer aan denkt. Zoals mijn oma, of Jip, die nu nog leven doordat wij hun namen noemen. Hun gezichten, woorden en daden voor de geest kunnen halen en doorgeven. Maar ook zij zullen zich ooit voegen bij dee ontelbare lijst van onbekende overledenen.

Dat vind ik naar. Het idee dat je een luttele fractie van het aardse bestaan op de wereld rondloopt. Om vervolgens weer te vervagen. Zonder het gevoel te hebben dat je ook maar iets hebt bijgedragen aan het draaien van diezelfde wereld. Zolang je niets hebt uitgevonden (Newton), uitgemoord (Hitler), overheerst (Julius Caesar), gezongen (Jackson) of gefilosofeerd (Socrates). Wat voor de meesten van ons geldt. Zullen we binnen aanzienlijke tijd vergeten zijn…

Toch heb ik de neiging om mijzelf als middelpunt te zien. Zowel positief als negatief. Wanneer ik lijkbleek met een prijswinnende puist in de trein zit, heb ik het gevoel dat iedereen ernaar kijkt. En op de dagen dat ik zongebruind met mijn nieuwe zonnebril over de stoeptegels paradeer, voel ik eveneens alle blikken op mij gericht. Maar dan positief. Ik wil belangrijk zijn. Waardevol. Wat bijdragen. Vind mijzelf (in vergelijk met anderen) de ene keer meer- en de andere keer minder-, maar nooit gelijkwaardig. Ik wil namelijk niet dat mijn bestaan voor niets is. Ik wil iets voorstellen. De wereld veranderen.

Vaak ga ik een uurtje midden op Utrecht Centraal staan. Om rond te kijken. En alleen maar mensen te zien die ik niet ken. Die allemaal nog meer onbekende mensen kennen. Op plekken waar ik nooit geweest ben. Et cetera, et cetera. We zijn allemaal even (on)belangrijk. Derks met zijn tekstjes, Dijkstra met haar restaurant, politici met hun standpunten, mensen met hun mening over die standpunten, jij met je unieke talenten. Uiteindelijk stellen we niets voor. Waaiend stof.

Het gevoel dat we wel iets voorstellen is een overlevingsinstinct. Als we tot in het diepst van onze vezels gaan beseffen dat iedereen mis- en vervangbaar is, verdwijnt namelijk alle levenslust uit de toch al tere mensenziel. Zouden we direct een einde aan dit bestaan maken. Wat logisch is. Want waarom een leven leven dat niets voorstelt?

Laten we teruggaan naar Jantien Dijkstra. Zij en haar man kregen kinderen. Die kinderen namen het restaurant over. Maakten er een nog groter succes van. Besloten om ook een vestiging in Nijmegen te openen. En mocht die vestiging nou precies de plek zijn waar – 100 jaar na de beslissing van Jantien – mijn ouders elkaar ontmoeten. En verliefd worden. Een paar jaar later een zoon krijgen. De zoon die nu dit verhaaltje typt.

Met dat laatste mag je blij zijn of verschrikkelijk ontevreden, feit blijft wel dat Jantien Dijkstra deels heeft bijgedragen aan het bestaan van mijn bestaan. Een vlinderslag in Afrika veroorzaakt een storm in Zuid-Amerika. Haar beslissing heeft het eerste stof doen opwaaien. Is een belangrijk onderdeel geweest van de geschiedenis. Jantien heeft een storm veroorzaakt. Een storm dat onder andere leidde tot mijn geboorte.

Eigenlijk zijn we allemaal Jantien Dijkstra. Allemaal onbekende vlinders. Het gaat er niet om wie er achter de vleugels zit of wat die vleugels al bereikt hebben, maar waar ze heen gaan. Niet om het pad dat ze hebben afgelegd, maar om wat ze gang in zetten. Het leven verlaat ons, maar wij verlaten het leven niet.

Ik verander de wereld.

Vind jij ook leuk

27 comments

Ad Rem Online | Studentenmagazine van de Christelijke Hogeschool Ede februari 4, 2016 - 8:34 pm

[…] omdat iedereen wél belangrijk en bijzonder is. Elk mens verandert de wereld. Maar de één is niet belangrijker of bijzonderder dan de ander. Bij dat besef gaat het mis. Want […]

Reply
Bas Derks januari 20, 2016 - 5:32 pm

Dank voor deze Dit is Dianne! Liefduh voor dit <3

Reply
Evelien van Muijlwijk januari 20, 2016 - 1:24 pm

Fijn verhaal weer.

Reply
Bas Derks januari 20, 2016 - 5:29 pm

🙂

Reply
Eva de Haan januari 18, 2016 - 6:23 pm

Jaaa weer prachtig! Had ook zo’n momentje toen ik laatst in een vol (feyenoord) stadion zat.. Dacht toen: iedereen hier is over 100 jaar dood :’) tis trouwens gelukt met de posters!

Reply
Johanna Oost januari 18, 2016 - 5:01 pm

Wat een talent heb jij gekregen! Weer zó treffend geschreven

Reply
Jorit Verkerk januari 18, 2016 - 8:12 am

Waardeer je stukjes echt enorm Bas! De wijze waarop je emoties verwoordt, je gevatheid: heel verfrissend!! Keep it up!

Reply
Bas Derks januari 18, 2016 - 8:19 am

Bedankjewel, waardeer dit ook zeer 🙂

Reply
Jorit Verkerk januari 18, 2016 - 7:48 am

Ashley Igwe

Reply
Fala Mino januari 18, 2016 - 7:04 am

Wat een zwaar leven

Reply
Bas Derks januari 18, 2016 - 8:10 am

Ik heb een ontzettend zwaar leven.

Reply
Bas Derks januari 18, 2016 - 8:12 am

Gelukkig gaat mijn leven op dieet.

Reply
Fala Mino januari 18, 2016 - 11:52 am

Good for you. Miss verlies je spontaan wat “kilo’s” als je je minder weegt met/tov anderen ☺️

Reply
Es Vroeg Op januari 18, 2016 - 6:39 am

Heel mooi geschreven!

Reply
Hendriëlle de Groot januari 17, 2016 - 11:04 pm

Hij is weer mooi…..

Reply
Jennifer Schilperoort januari 17, 2016 - 10:41 pm

Zo goed!

Reply
Kim Vd Wel januari 17, 2016 - 10:28 pm

Lianne VM, same story here.

Reply
Tom Kamphuis januari 17, 2016 - 9:30 pm

Martin Makkink

Reply
Astrid Vermeer januari 17, 2016 - 9:24 pm

Ly

Reply
Bas Derks januari 17, 2016 - 9:28 pm

Wobbw.

Reply
Anneke Berkenbosch januari 17, 2016 - 9:20 pm

Mooi geschreven. Ik deel hem!

Reply
Bas Derks januari 17, 2016 - 9:27 pm

Gracias.

Reply
Annemijn Boer januari 17, 2016 - 8:56 pm

Nejla Kuz lees dit is, supermooi geschreven!

Reply
Nejla Kuz januari 17, 2016 - 9:01 pm

Wow, heel mooi idd!

Reply
Walinda de Jong januari 17, 2016 - 8:55 pm

Wauw deze is super!

Reply
Cándida Kroezen-Cornelissen januari 17, 2016 - 8:50 pm

Wat mooi beschreven! Heel, heel mooi!

Reply
Bas Derks januari 17, 2016 - 8:55 pm

Dank!

Reply

Laat een comment achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt koeken. Is dat goed? Ja hoor Meer lezen

Privacy & Cookies Policy