Mijn lievelingstussendoortje is een vierkante appel.
De Appie noemt dat een ‘buitenbeentje’. Ze smaken niet anders, hebben geen ander innerlijk. Ze zien er alleen iets anders uit dan ik gewend hoor te zijn. Of nou ja: dan ik geleerd heb gewend te zijn. Ik vroeg me af waarom deze fruitstukken ‘buitenbeentjes’ genoemd worden en deed er vandaag een klein onderzoekje naar:
1,32 biljoen kilo groente en fruit wordt jaarlijks wereldwijd weggegooid, omdat ze bijvoorbeeld gebutst, gekruld of gebogen zijn. 1.320 MILJARD KILO. Ik zocht een manier om dat te vergelijken, zodat het visueel wordt, maar in welke cijfers ik het ook uit wil drukken: het blijft onbevattelijk veel. In Amerika alleen al wordt meer dan een kwart van de groente en fruit weggegooid, puur en alleen vanwege het uiterlijk. Rond- en vierkantuit belachelijk!
Allereerst moeten we ons afvragen waar die gewenning aan perfecte groente en fruit vandaan komt. Ik denk van de supermarkten zelf. En diezelfde supermarkten doen nu stoer dat ze zogenaamde buitenbeentjes een tweede kans bieden. Galant, hoor. Had dat niet direct gekund? Waarom leggen we de vierkante appels niet gewoon tussen de ronde appels? En waarom zijn ronde appels geen afwijking van vierkante appels?
Buitenbeentje Bas
Had ik maar geen platvoeten, geen chronisch rood stipje op mijn neus. Liep ik maar wat rechter en praatte ik maar minder nasaal. Had ik maar een tintje op mijn huid en geen hangend ooglid. En o ja, een strakkere buik zou ook fijn zijn. En als er dan een blokjesbuik ontstaat, is er wel weer iets anders bij mezelf waar ik me kapot aan erger. Ik heb altijd iets te wensen. Ik vind mijn lichaam nooit goed. Ik voel me altijd een buitenbeentje van perfectie…
We hebben een perfect beeld van hoe de mens eruit hoort te zien. Dikke, blinde, arme, terminale, allochtone, homo- en biseksuele, fysiek en mentaal beperkte mensen horen daar niet bij. Allen voelen ze zich door de samenleving afwijkend, anders, erbuiten staan. Een buitenbeentje. Terwijl zij net zo zijn als ieder ander. Dezelfde hunkering naar liefde, waardering en geluk bezitten. Liever zie ik dan ook dat we dat verknipte beeld van ‘de perfecte mens’ laten varen. Onze imperfecties vieren. Of eigenlijk liever nog: inzien dat het geen imperfecties zijn, maar slechts afwijkingen van het beeld dat we onszelf altijd hebben voorgehouden, van wat we geleerd hebben gewend te zijn. Terwijl dat ideaalbeeld juist de afwijking van het normale is.
Als ik mijn hele leven kromme komkommers, langwerpige aardbeien, blauwe courgettes en vierkante appels had gegeten. Als ik mijn hele leven die diversiteit had gezien en geproefd, dan had ik niet beter geweten dan dat alle komkommers er anders uitzien, maar vanbinnen precies hetzelfde zijn. Dat we allemaal hetzelfde zijn. Met een iets ander uiterlijk wellicht, maar dat maakt ons nog niet anders. Dat geeft ons nog geen reden tot het weggooien, afschrijven en apart leggen van die persoon. Want of we nou schriel, tonnetjerond, zandloper of vierkant zijn. We zijn allemaal hetzelfde. Allemaal van vlees en bloed. Allemaal buitenbeentjes. Allemaal mensen.
Mijn lievelingstussendoortje is een appel.
Lees nu: Ik ben homo
Fotograaf: Joylé Photography.
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.
