Goedenavond Derks,
Het is dat ik je hoorde mompelen over inspiratieloosheid voor deze week – terwijl je alle deodorant uit de fles bevrijdde – anders stonden voorgaande en aanstaande woorden er niet. Nu grijp ik deze gelegenheid met beide pootjes aan om zijdezacht over het toetsenbord te dansen. En dan bedoel ik ook letterlijk dansen. Mijn Chinese ledematen hebben een dermate klein bereik, dat ik de P en Z niet achter elkaar in kan drukken. Niet dat ik dat van plan ben. Alleen als ik je papzak wil noemen – zoals nu – maar daarvoor wil ik best extra moeite doen.
Dus papzak, in plaats van wekelijks je eigen ‘fantastische’ leven te vermelden, neem ik vandaag graag het podium over. Vat het niet te serieus op, het zal mijn leeftijd zijn, maar ik zet een paar vraagtekens bij je huidige gedrag.
1. Verwachtingen
Daar voldoe ik niet aan. Ben kinderspeelgoed in jouw grijsblauwe ogen. Maar luister, jongeman, dat is een argument waar de neus van Pinokkio een orgasme van krijgt. En geloof mij, ik kan het weten. Ken de houten knaap van vroeger. Mij kinderachtig noemen is hetzelfde als jou voor ‘onvolwassen papzak’ uitmaken. Heb je mij horen klagen toen ik als ongeschonden schoonheid in jouw zuigende worstenhandjes werd gedrukt? Nou? Nou?!
Al waren de eerste jaren een nachtmerrie – kostten jouw speelse tengels huid en haar – ik beleefde het zonder te jammeren. Net als het wegmoffelen onder het bed, wanneer er ‘stoere’ vriendjes op je kamer kwamen spelen. Of de uren dat je met andere pluche beesten gelukzaligheid uitstraalde, recht voor mijn kraaloogjes. Dat was pas kinderachtig. Mijn verwachtingen kregen op zulke momenten ook geen antwoord, maar ik nam er genoegen mee. Niemand is perfect. Jij niet en ik niet. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik geen aandacht behoef.
2. Aanwezigheid
Sluit naadloos aan op één: je slaapt nooit thuis. Nou ja, af en toe. De rest van de tijd slaap je bij zogenaamde vrienden, die je pas een fractie van je bestaan kent. Ik ben eigenlijk de enige die met recht ‘vriend voor het leven’ genoemd mag worden, want ons bestaan is vervlochten in gedachten en levensjaren. Zelfs huisdieren kunnen dat niet zeggen. Zij gaan vroeg of laat dood. Ik blijf.
Als je er wel bent, verkies je kussen boven knuffel. Waar is de tijd dat je mij kuste of het kussen knuffelde? Dat het dekbed een reusachtige watermassa vormde en wij daar samen onder zwommen. Of de avonden waarbij de andere knuffelbeesten het bed uit moesten, omdat je graag alleen met mij wilde zijn. Om vervolgens – in een innige omhelzing – al duimend in slaap te vallen. Waar is die tijd? Vertel het mij.
3. Misverstanden
Ik lijk niet op Ted. Nooit gedaan ook. Moet al hoesten van jouw deo-bus. Laat staan van een joint. Ted is een misplaatst karikatuur van onze soort. Bestaat waarschijnlijk ook niet meer. Daarnaast is mijn lievelingsfilm inderdaad Toy Story, maar dat betekent niet dat ik ook ga bewegen als jij uit de kamer verdwijnt. Ben niet zo actief. Blijf liever liggen eigenlijk. Alleen nu doe ik moeite, papzak (muhaha).
En o ja, ik ben dus niet dolblij met jouw bruinharige wederhelft. Ze neemt de plek binnen je armen in, waar ik jaren genietend televisie keek of slaap vatte. Je omhelst haar vaker dan mij, terwijl mijn gele lichaam speciaal daarvoor gefabriceerd is.
Maar…
Ondanks alles houd ik ontzettend veel van je. Van je gesnurk, je consumptiepraatjes en slaaphoudgrepen. Zelfs de aanwezigheid van je vriendin – en dit kost me meer moeite dan papzak typen – is je gegund. Ik kan je niets verbieden, meneer Derks. Jij bent al twintig jaar mijn beste vriendje, mijn enige vriendje. Daar komt geen verandering in.
Dan ga ik nu weer richting het kussen. Rustig liggen wachten. Tot je weer een keer thuis komt slapen. Mij met pretoogjes je dag vertelt. En zegt – net voordat je oogleden de wereld bedekken – dat je niet zonder mij kan. Het zou mijn bestaan vervolmaken.
Knuffel,
Gele Beer
PS: papzak.
Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels?
Voeg 06-57835955 toe, stuur een willekeurig berichtje en blijf op de giga-hoogte!
Of volg Derks op Instagram / Twitter / Facebook. Of doneer.
