We begonnen vrij. Los van elkaar. Als twee individuen. Eigenlijk is dat nog steeds zo. Alleen de belofte is erbij gekomen. De belofte dat we het samen gaan proberen. Toch veranderde die belofte jou. Werd je plots jaloers, angstig en aanhankelijk. Alsof jouw leven zich nooit zonder mij heeft afgespeeld. En je ook nooit meer zonder mij zou kunnen. Van blij dat we samen zijn, ben je nu bang mij te verliezen.
Ik mag bepaalde mensen niet meer zien. Vriend(inn)en die ik al jaren ken. Langer dan jou. Ze zijn nu plots een gevaar voor ‘ons’. Ook mag ik niet teveel met andere vrouwen/mannen omgaan. Moet ik minder drinken. Beetje afvallen ook. En word je boos, omdat ik niet begrijp wat je niet hebt gezegd. Dat alles is uit de naam van liefde zeg je, maar volgens mij heet die liefde angst.
Ik ben geen pop. Geen Lego-kasteel. Geen pakket waarmee je perfecte liefde bouwt. Ik besta uit onderdelen die je niet kent, niet fijn vindt en liever niet zal zien. Je kan alles van willen, maar verwijderen of veranderen heeft geen zin. We zullen er samen een plek voor moeten vinden. Niet focussen op hoe de ander moet zijn, maar waarderen wie de ander is.
Controleer het verlies van controle. Ik ben niet van jou en jij niet van mij. Daarom gaan we elkaar haten. Elkaar niet snappen. En aan elkaar twijfelen. Dat gebeurt. Dat hoort erbij. Zolang we elkaar maar niet gaan negeren. Open en eerlijk blijven communiceren. We hebben immers – ondanks alle gebreken – gekozen voor elkaar. Ik. Jij. Wij. Niet perfect, maar wel goed.
Kom niet met verbeteringen. Kom niet met vragen. Kom niet om te komen en vervolgens zwijgend weer te gaan. Kom niet met kilte, maar met warmte. Kom niet met klachten, maar met je armen. Kom niet met angst, maar met vertrouwen. Want houd je mij vast, dan ren ik weg. Laat je mij los, blijf ik dichtbij.
Liefs,
Derks.
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.
App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!
27 comments
Whaha heel herkenbaar. Als iedereen in de wereld nou gewoon eens zo met elkaar om zou kunnen gaan.
Mooi gezegd. Maar je ziet hier ook het verschil tussen man en vrouw in. Vrouwen hebben vaker de angst van verlies en mannen de angst om niet meer het oude leven te kunnen hebben. Blijven communiceren en in de gaten hebben dat jou liefde niet zoals jij bent.
Hmm, dingen afschuiven naar vrouw en naar man vind ik iets te generaliserend. Ik was bij mijn ex juist altijd heel erg bang haar te verliezen. Ben ik dan vrouwelijk? Denk het niet 🙂
Wauw prachtig geschreven! (:
Verschil tussen grenzen (voor jezelf) en regels (voor de ander). Grenzen zijn acceptabel en noodzakelijk. Regels zijn in bijna alle gevallen overbodig en enkel een manier om de ander te controleren of je eigen onzekerheden te beschermen.
Heel mooi en helemaal waar.
Romy Ruiter
Heel mooi!!!!
Mooi omschreven! Elkaars verschillen omarmen en zien als een verrijking van je leven ipv een reden om iemand proberen te veranderen.
Wat een mooi en herkenbaar stuk. De laatste zin is zo alles zeggend. Wederom genoten 🙂
Dat vind ik mooi….
Heel mooi, en waar!!
Wauw die laatste zin “Want houd je mij vast, dan ren ik weg. Laat je mij los, blijf ik dichtbij”
Mart Jan van Schothorst
Lotte Kok :p
Wauw, zo mooi geschreven!
Vivian Kunst
Mooi geschreven Bas
Mooi! Anneke Soesan
Ja Sarah Barten!
Heel mooi geschreven!
Erg mooi geschreven!
Geen ervaring, je kiest/ neemt je lief in voor en tegenspoed.
Heel mooi!
William Krijger 🙂
mooi mooi mooi
Ik ken een vriendin die van haar voormalige vriend moest afvallen. Een vriend die niet meer met andere vrouwen om mocht gaan. Ook niet met vriendinnen die hij al jaren kende. Ik ken mensen die van hun partner van alles moesten veranderen, tot het vasthouden van bestek aan toe. Wat is jouw vreemdigste/jaloersigste ervaring daarin? #lachentoch #koala