De eerste 21 jaar van mijn leven was ik constant bezig met de toekomst. Dat merk ik nu. Nu ik 22 ben. Alsof ik alle voorgaande jaren door een bos heb gelopen. Met mijn ouders, de basisschool, middelbare en studie als bomen waar ik mijzelf aan vast kon houden. Ze beperkten af en toe het zonlicht, maar hielden ook de regen tegen. Het was een uitgestippeld pad. Van Cito naar eindexamen, en van eindexamen naar diploma. Alles lag vast. Natuurlijk kon ik steeds meer zelf kiezen: school, vakkenpakket en studierichting. Maar al die keuzes hadden uiteindelijk allemaal hetzelfde doel: mijn toekomst.
Van een blauw geboren baby naar een (zo goed als) zelfstandige zoon. De wereld leerde mij huilen, lachen, brabbelen, mijn handen te gebruiken, kijken, zien, kruipen, βpapaβ en βmamaβ, lopen, vrienden maken en lief te hebben. De wereld leerde mij fietsen. Eerst met zijwieltjes. Toen zonder. 10 meter. 100 meter. 500 meter naar de basisschool. Met ouders. Zonder ouders. 6,3 km naar de middelbare. Eerst had ik een fietscomputer en nu heb ik een ov-chipkaart en rijbewijs.
Ik leerde en ik leerde. Zowel op school als daarbuiten. Met geld omgaan bijvoorbeeld. In het begin betaalden mijn ouders alles, vervolgens kwam zak- en kleedgeld, bijbaansalaris en studiefinanciering. Eerst mocht ik niet alleen thuis blijven. Daarna een avondje. Een hele week. En uiteindelijk ging ik op kamers. Of neem bedtijd: in het begin nog ’s middags. Toen na het Jeugdjournaal. Na grote-mensen-nieuws. Om 22:00. 23:00. En nu mag ik het al jaren zelf bepalen.
Leren, leren, leren. βInvesteren in de toekomstβ wordt dat genoemd. Tot je diploma. Dan is het investeren plots voorbij. Zijn jouw vader en moeder je ouders niet meer. Verplicht niemand je te leren. Of werk te doen waar je eigenlijk geen zin in hebt. Je vult je eigen koelkast, wast je kleren, betaalt de rekeningen, kiest je hobbyβs, bepaalt welke verjaardag je bezoekt, wanneer je je vrije dagen plant en welke vrienden je behoudt. Van volledig afhankelijk naar volledig verantwoordelijk.
Het bos β met een duidelijk pad en doel – is overgegaan in een open veld. Alle richtingen zijn nu mogelijk. Plots leer ik niet meer voor de toekomst, maar is die toekomst aangebroken. Mag ik gaan werken. Of reizen. Of vijf jaar werken en dan reizen. Of drie jaar hier werken en vijf jaar daar. Of niet werken en niet reizen. Weer bij mijn ouders gaan wonen. Zullen ze vast niet erg vinden. Enfin, alles is nu mogelijk.
Ik had de laatste maanden moeite met het missen van een concreet doel (in de vorm van een tentamen of diploma). Natuurlijk wil ik vooruitgang boeken in wie ik ben en wat ik doe. Maar dat is een β hopelijk β onophoudelijk proces. Niet iets waarvan je over een aantal jaar een papiertje krijgt en kan zeggen βMooi, dat heb ik voltooidβ. Dat gevoel maakte mij onrustig. Lichtelijk overspannen ook. Ik kon niet meer genieten van wat ik deed, omdat ik niet wist waarvoor ik het deed.
Langzaam leerde ik de grootste les die geen studie mij ooit kon leren: leven in het nu. Genieten van tof werk, vrienden om van te houden, fantastische familie, vinylverslaving, levenslessen, jou en de onafhankelijkheid van het open veld. Want voor ik weet, bewandel ik β net als mijn opa β de tegenovergestelde weg, terug het bos in: van autonoom naar afhankelijk.
21 jaar ben ik opgevoed en opgeleid voor de wereld buiten het beschermde bos. Voor de toekomst. Voor nu. WaarvoorΒ is veranderd in waarom. Waarom doe ik wat ik doe? Wat wil ik daar deze dag mee betekenen? Wie ben ik vandaag? Geen boom om op terug te vallen, de schuld te geven of achter te verschuilen. Alleen de volledige verantwoordelijkheid over het enige, eigen leven. Mijn leven. Zonder toekomst.
Lees nu: Ik heb je niet lief, maar het liefst
Fotograaf: JoylΓ© Photography.
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.
App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!
102 comments
Kimberley Roquas dit is zo herkenbaar!
Kimberley Roquas dit is zo herkenbaar!
Nadia dit stuk bedoelde ik pas
Heleen Van ’t Oever
Vincent precies dat
Annieck
Annelies Jacobsen herkenbaar?!
Mathilde Hoksbergen – van den Broek Dit is mooi stukkie
Ja, had m vanmiddag gelezen, super goed!
Ilse Siegmund Babette Van de Beeten
Jan Bakker my life
Moniek
Precies echt precies dat π
Precies echt precies dat π
Reinder Reinders
Heel herkenbaar
Dit is precies zoals het is.. Chanel Suzanna Nikita Grootemaat Sanne Glasbeek
Zoooo herkenbaar..
Jesse Van der Kolk
Kathy van Lammeren
Kris Leunissen, dit bedoel je
Rik Nuijen
Helga Gerlach Eline Kroezen
ManuΓ«la
Je hebt nog steeds toekomst. Maar maak hem niet te ver weg, geniet van het zijn in het nu en blijf verlangen en groeien.
Sharifah Redan
Jonna Drost Laila Vermeer het zwarte gat! Heb je er al last van jonna?
Ik heb plannen gemaakt!! Daarvoor was dit redelijk aanwezig ja maar van korte duurπͺπ½
Simone Van Well Groeneveld
Michelle Schonhage herkenbaar dit…. Wat vind jij?
Suzanne Eikelboom best realitycheck ever
Crisis! En te herkenbaar..
Ilona timing!
Eng gewoon!
Maaike dit.
Zo herkenbaar. Fijn, dankje π
Toevallig dit! Hadden we t donderdag over π
Ja grappig he! π
Jara lezunnn
Danique Lindner eens een serieuze tag van mijn kant dit is erg herkenbaar
Wow!
Haha de wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Wat omschrijf je dat weer top. Dit is ook precies hoe ik me nu voel!
Anneleen van den Hout
Dit is gewoon precies wat ik voel
Heb ik ook!
Wow niet verwacht
Liza Novikova over in een gat vallen gesproken
Kijk Michelle ten Hoor, dit is perfect beschreven.
Jaaπ
Geanne Geurts heel random, maar is een goed stukje
Tof geschreven! Herkenbaar
Simone
Marije Madelief! Precies dit.
Ik ben echt veel te bang voor wat er na deze zomer gaat komen ππ
Sophie Semenowicz Milou Verhagen Jorien van Lohuizen in deze fase zitten wij bijna! WAT NU??
Oh my gosh ja π±
Mooi gezegd!
precies ja waaa π²π²
Wat een beauty op de foto
Mooi geschreven Bas
Lola Schotanus
Esther Doldersum dit is mijn life struggle nu!!!
rt
Woooo ja echt precies jij!!!
Mooi omschreven!
Lisa Galindo Lindy Beverdam omg zo van na je studie val je in een gat, zei ik vrijdag nog
Wat een mooi stukje en o zo waar
jaaa enige wat niet klopt is t feit dat ik geen jongen ben π
Mooi proces, mooi geschreven!
Laura Boogers hier hadden we het pas over!!
Heeeel herkenbaar!
Heel herkenbaar
Marijn
Mooi!
Flapstaarten met uwe verjaardag!
Minkert. Wat een geinig treffen hiero.
Ron Gaasbeek
Mooi beschreven, goed onder woorden gebracht. Like!
Bernice Nap Dit dus
Mooi geschreveb
Zooo herkenbaar
Rosula Mees
Echt he true
Net een paar maanden afgestudeerd, kon het gevoel niet plaatsen, maar nu wel! Heel herkenbaar!
Herkenbaar! Mooi geschreven π
Ja precies dit! π
Haha ik had de link al gekopieerd voor je. Heeeel herkenbaar verhaal
Nice π
Merci!
Een hele herkenbare fase #vroeger
Prachtig het gevoel beschreven dat ik nu ook wel eens heb. Dank je!
<3
π
Dit. Exact dit Hanane.
Ik vind het een vreemd artikel
Wat heb je dit mooi beschreven! Heel herkenbaar π
Heel mooi. En herkenbaar ook.
Dit is zoo herkenbaar! Mooi geschreven weer in ieder geval (:
Hamilton, Be prepared!!!!
Ja, ik heb er ook last van, de after-diploma-dip…
Ik lijk hem hard te zijn ontvlucht, snel weggevlogen naar AustraliΓ«