Ook Justin Bieber is ongelukkig

Vroeger  – op de basisschool – wilde ik iemand anders zijn. Klasgenoot Robert had alles wat mijn kinderhartje begeerde. Oudere vrienden. Aandacht van de meiden. Gewaardeerd door de jongens. Succes met voetbal. De nieuwste spelcomputer. Hij mocht tot laat opblijven. ’s Avonds chillen op het pleintje. Als eerste kiezen bij gym. Ach, je kent het wel. Ik was jaloers. Droomde ervan om hem te zijn. Heb het – tot pijn van mijn ouders – zelfs hardop gezegd. Want als ik hem zou zijn, dan zou de zon in mijn leven een stuk feller schijnen. Dan zou ik gelukkiger zijn. Dacht ik.

Op de middelbare school verschoof mijn jaloezie van Robert naar andere klasgenoten. Klasgenoten die naar festivals gingen, bier dronken op minderjarige leeftijd. Klasgenoten die seks hadden, ervandoor gingen met de meisjes waarop ik heimelijk verliefd was, bij 18+-feestjes binnenkwamen en zowel klas als leraren in hun macht hadden. Klasgenoten die ‘niet hebben geleerd’, maar toch met 8en op hun rapport naar hun gullere grootouders konden afreizen. Stikjaloers was ik.

De laatste jaren keek ik niet meer naar mijn leeftijdsgenoten, maar succesvollere schrijvers. Of verhalenmakers. Of mensen die te midden van alle prestatiedruk, toch de rust leken te bewaren. Of het ogenschijnlijk makkelijk ondergingen. Mensen die totaal zeker zijn met zichzelf. En hun omgeving. Waarbij alles wat ze doen in goud lijkt te veranderen. Al was ik maar een beetje zoals één van hen. Ik zou er mijn eigen leven zo voor inruilen.

Nu ben ik 23. Ben ik al die tijd bezig geweest met iemand anders te zijn. Of te worden. Om telkens weer te ontdekken dat diegene geen superheld is. Kwetsbare kanten kent. Bloedonzeker kan zijn. Dat de ander net zulke labiele, ongelukkige en eenzame momenten ondergaat. Rusteloos rondjes draait. En vaak een – naar mijn eigen mening – saaier of stressvoller leven bezit. Een leven waar ik achteraf geenszins mee wil ruilen…

Linda de Mol vindt zichzelf te dik, Sophie Hilbrand heeft een burn-out, Ed Sheeran kan wel van z’n mobiel afblijven, maar niet van de drank. En Justin Bieber heeft droge lippen. Ik ken leeftijdsgenoten met een depressie, nog meer die overspannen zijn. Ik ken mensen met een fobie voor viezigheid, die niet van huis weg durven te gaan of thuis juist ontwijken. Mensen met eetstoornissen, een dwarslaesie, terminale/chronische ziekte of drugsproblemen. Mensen met zelfmoordneigingen. Of een velletje naast hun nagel. Iedereen waarvan ik het niet verwacht, waar ik jaloers op ben, blijkt achteraf altijd iets a-jaloersmakends te bezitten.

Terwijl de zon de aarde een goedenacht toewenst en mijn gezicht voor de laatste keer aait, bedenk ik mij dat geen enkel menselijk bestaan mijn leven overtreft. Morgen kan en zal het anders zijn, maar dit besef pakt geen enkele Robert, leeftijdsgenoot of beroemdheid mij nu af. Iedereen heeft zijn eigen geluk (zon) en sores (regendruppels). Het is beter ze te accepteren en te vieren, dan telkens te kijken naar degene die ik niet ben.

Ik zal nooit iemand anders worden dan mezelf. En daar ben ik vandaag verdikkemes blij mee.

Lees nu: Ik ben altijd mezelf

Fotograaf: Joylé Photography.
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.

App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!