“Jullie weten allemaal dat Lex een operatie heeft gehad.” Zo start juffrouw Moniek een doordeweekse dinsdag (Ha! Dinsdag is altijd doordeweeks). We praten over groep 7 of 8 van een dorps basisschooltje. Lex is geholpen aan zijn oren. Die staken een beetje uit namelijk. Flappie werd nog vaker naar zijn hoofd geslingerd dan men voedsel, luchtkleuren of het eigen aangezicht fotografeert, filtert en verspreidt. Blij met die koosnaam van een kerstkonijn was Lex allerminst. Hij schaamde zich voor zijn oren. Waarschijnlijk viel dat zijn ouders ook op. Die schaamte dan. Om zijn oren kon je namelijk niet heen. Gniffel. Uiteindelijk ging Lex onder het mes.
Drie weken was Lex niet aanwezig. Herstellende van de operatie. Mijn klasgenootjes en ik waren tot bloedens toe nieuwsgierig naar Lex’ gloednieuwe gehoorschelpjes. Hartstikke logisch ook. Nog nooit in contact gestaan met plastische chirurgie, of er überhaupt van gehoord. En nu Lex – nota bene groepsgenoot – een uiterlijke correctie heeft ondergaan, roept het resultaat reusachtige belangstelling op. Houd die weetgrage wezentjes dan maar eens getemd. Juf Moniek deed een poging: “Vandaag komt hij weer op school,” gaat ze verder. “Maar ik wil nog wel even tegen jullie zeggen: de operatie heeft geen nut gehad. Dat weet hij alleen zelf niet…”
Conclusie van het verhaal: we mochten niets zeggen over zijn ‘nog altijd flapperende flappers’. Na de eerste voetstappen van Lex in het lokaal is die belofte binnen luttele tellen vervlogen. Samen met het vliegende olifantje op het raam. “Flappie!” In plaats van het vroegere ineenkrimpen van hoofd en schouders, loopt Lex nu onverschrokken en trots naar zijn tafel. De beschimpingen doen hem niets meer. Zijn hoofd volgeladen met overtuiging dat de operatie heeft geholpen. Dat wij hem nog Flappie willen noemen, was voortaan ons probleem.
Onzekerheid is vaak de oorzaak van pijnigende twijfels. Twijfels aan eigen kunnen of lichaam. Als je die geestelijke vijanden kunt verjagen door iets te doen dat stiekem helemaal niets aan het bestaande veranderd. In de vorm van een compliment of ander type placebo. En een dergelijk geestesmedicijn de ander meer zelfvertrouwen en zekerheid brengt. Dan moet je het nimmer nalaten dit te doen. Het is immers een minieme moeite dat een paradijselijk plezier bij de ander achterlaat.
Het gaat er niet om hoe je oren eruitzien, maar of het daartussen goed zit.
