Ik kijk Temptation Island. Geen idee of dat nou een openbaring is of verwaarloosbare informatie. Iedereen kijkt het namelijk. Voor mensen die niet bij ‘iedereen’ horen of zichzelf dwingen niet te kijken:
Vier stelletjes laten zich vrijwillig 14 dagen scheiden om te kijken of ze de verleiding (Temptation) van vreemdgaan kunnen weerstaan. De man belandt op een eiland vol vrijgezelle dames en de vrouw op een eiland vol hitsige heren. En dan gaan ze drinken, en feesten, en slapen, en drinken, en feesten, en slapen. Tussendoor zitten ze voor camera te jenken dat de ander zo wordt gemist. Of ze zijn hun partner in een zuchtje wind vergeten en belanden plotseling op een andere roze wolk. En o ja, er is een kampvuur waarbij ze misplaatste beelden van hun ogenschijnlijk loslippige partner zien, wat hout op het twijfelvuur gooit.
Over het concept valt te twisten, want welk gezond koppel denkt nou: “Leuk, we hebben een relatie en gaan kijken of we dat nog steeds hebben als we elkaar 14 dagen niet zien en ondertussen andere boobies en pikkies masseren”? Een relatietest noemen die koppels het. Nou, leuk, zo’n test, voor het oog van de ganse natie. Daarnaast begrijp ik de zogenoemde ‘verleiders’ nog minder. Waarom zou je je schaamteloos willen inzetten voor het slopen van een relatie? Heb je geen werk? De trots die ze halen na het veroveren van iemand in een relatie (“Two down, two to go!” inclusief high five) is brakenswaardig.
Maar goed, mensen willen meedoen. Vind ik prima. Stiekem heel erg leuk zelfs. Waar ik dan geen zier van begrijp zijn de mensen die moeilijk doen over het feit een Tempation Island wordt gemaakt en uitgezonden. “Wij moeten de deelnemers tegen zichzelf in bescherming nemen!” is de meest gehoorde klacht van mensen die wel hun vingers aflikken bij dramatische afleveringen van de Rijdende Rechter, Boer Zoekt Vrouw, Ik Vertrek en First Dates. Lekker hypocriet. Of je het nou wil of niet: de leukste tv is tv met leed(vermaak). Tv waarbij je mensen ‘sukkels’ mag noemen (ze hebben er immers zelf voor gekozen om mee te doen) en blij bent niet in hun schoenen te staan. Mocht je daar niet tegenkunnen: kijk dan gewoon niet.
Temptation Island toont een spiegel
Daarnaast wordt er geroepen dat Temptation Island vreemdgaan bevordert. Grappig, ik zie het precies andersom. Natuurlijk is het plat vermaak, maar er zit voor mij ook een stiekeme ode aan de monogamie in. Verraad, leugens en overspel. Ze bestaan zolang als de mensheid bestaat en worden in dit programma via een (utopische) mini-maatschapppij meedogenloos uitgelicht. Het laat mij zien dat monogame liefde niet vanzelfsprekend is en korte termijn-escapades genadeloos worden afgestraft door kijker (deelnemer en vreemdganger Tim wordt met de dood bedreigd), partner en schuldgevoel. Dat welke relatie dan ook nog zo goed kan zitten, maar anderen, drank of twijfels al die liefde in één klap teniet kunnen doen.
Het herinnert mij aan het feit dat je altijd voor de liefde moet blijven waken en werken. Het wonderschone aan het aangaan van een relatie met één enkel persoon is dat we – ondanks alle tempations, imperfecties en andere mensen – elke dag opnieuw besluiten om van precies diegene zielsveel te houden.
Temptation Island laat zien dat we van nature niet gemaakt zijn voor monogamie, maar dat de meesten er wel voor willen kiezen. En dat is voor mij al hoopgevend genoeg.
Lees nu: Zo overleef je een speeddate
Fotograaf: Joylé Photography.
Vind je dit leuk en wil je Derks steunen? Koop dan één van de poëzieposters in de Hebshop! Bedankjewel. Liefduhh
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.
App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!
