Tijdens regen komt zonneschijn

“Komt goed, komt goed.” Verontrust bel ik Ruben. We gaan samen naar Marokko. De dagen waarop we landen en wegvliegen staan vast, alles daartussen hebben we nog niet gepland. Ruben vindt dat prima, maar ik word gek. Ben gewend dat alles vooraf geregeld is. Dat ik weet waar we heengaan, slapen en wat we er gaan doen. Zekerheid, zekerheid, zekerheid.

Die drang naar zekerheid is altijd onderdeel geweest van mijn bestaan. In mijn leven staat alles vast. Of nou ja. Ik heb mijn leven vakkundig uitgestippeld. Vwo afronden, journalistiekopleiding volgen, op kamers gaan, van schrijven mijn beroep maken: check, check, check ✓. Zo regel ik dus ook vooraf mijn vakanties. Dan weet ik wat er te wachten staat. Ook al kan ik – eenmaal daar – niets meer aan mijn reis veranderen: ik heb controle. Een schijnbaar gevoel van controle.

Eenmaal in Marokko is die drang naar controle en zekerheid nog steeds niet weg. Herhaaldelijk zeur ik aan Rubens hoofd dat we echt een hotel moeten boeken. Dat die nauwe straatjes van Fez levensgevaarlijk zijn zonder gids of goede voorbereiding. En of die alsjeblieft wilde zeggen wat zijn plannen waren de aankomende drie weken. “Komt goed, komt goed.” Is zijn constante antwoord.

Een vriend van mij studeerde Economie in Rotterdam. Zijn reis leidde richting een succesvolle en dik betaalde carrière. Tenminste, tot hij voor zijn studie in Canada terechtkwam. Daar leerde hij een meid kennen die uitgroeide tot de liefde van zijn leven. Nu is hij voor haar naar Canada geëmigreerd. En werkt hij zich – in plaats van bij een groot bankwezen – voor 10 dollar per uur het schompes in een speelgoedwinkel. Ik heb die knul nog nooit zo zien stralen. Zalig!

Hij durfde zijn weg aan te passen. De controle uit handen te geven en een ander pad in te slaan. Natuurlijk ervaart hij tegenslagen. Zo zoekt hij een andere baan. Vraagt de emigratieprocedure kneitersveel energie. En heeft hij momenteel geen idee of hij in Canada mag blijven. Maar die zaken zijn voor hem op dit moment te overwinnen. Hij is tevreden met de gekozen weg, ondanks de obstakels. Voelt de zon, ook op de momenten dat het regent. Dichtbij degene waar hij het allemaal voor doet: zijn liefde.

Net als zonnebloemen. Moeiteloos stemmen deze felgele planten hun richting af op onze lichtgevende warmtebron. Ze bewegen met de zon mee. Ook bij wolken of regenbuien weten ze naadloos waar dit hemellichaam zich bevindt. Zo hoort mijn leven ook te zijn. Mijn leven dat knakedagen kent. Uren van wanhoop. Donkere donderwolken. Maar daarachter altijd de onvergankelijke zon moet zoeken. Gelukkig zijn is niet constant happy de clappy over deze aardbol huppelen, maar weten, voelen en ervaren dat je – ondanks de tegenslagen – op de juiste weg bent.

Marokko was fantastisch. Ruben en ik beklommen een berg van boven de 4.000 meter, ontmoetten de meest bijzondere mensen, bleven langer in steden waar we niets van verwachtten en verdwenen sneller van plekken waar we vooraf langer dachten te verblijven. Natuurlijk hebben we soms door de regen gebanjerd en was niet elke beslissing de juiste. Maar beter spijt van keuzes die je zelf gemaakt hebt dan berouw voor keuzes die je niet kan maken/al gemaakt zijn. “Komt goed, komt goed.”

Niks staat vast, alleen het begin en het eind. Hoe je er komt, bepaal jij. Met je gezicht richting de zon.

Volg Derks op Instagram / Facebook / YouTube. Of doneer.

Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels?
Voeg 06-57835955 toe, stuur een berichtje en blijf op de giga-hoogte!