Vertrouw met mij!

2015 stond in het teken van controle en angst. Het nieuws toonde mij een wereld die niet deugt. Een wereld die moordt. Geen normen en waarden kent. Pedofiel, extremistisch en corrupt is. Een wereld die opwarmt, overstroomt en verkracht. Strijdt tegen klimaatverandering, terreur en elkaar. Ik zag een wereld waarbij ik alle reden heb om bang te zijn.

Social media serveerde juist het tegenovergestelde: een oneindige jubelstemming. Festival hier, diploma daar, modieuze maaltijden, vakanties, rijbewijs, nieuwe baan, bikini-lijven, fotogenieke kinderen, grappige of aandoenlijke uitspraken van diezelfde kinderen en blogs over ‘een gelukkig leven’. Ik zag een wereld waarin alles haal-, maak- en bereikbaar is.

Angst voedt de behoefte naar geforceerde controle. Kijk naar de liefde. De grootste angst van liefde is het verliezen ervan. Daarom schreeuwt mijn hart om een partner waarvan zeker is dat ze voor altijd bij mij blijft. Want dan heb ik zekerheid. En die zekerheid krijg ik ogenschijnlijk uit controle. Maar hoe groter de controle, hoe meer de pure liefde verdwijnt. Want wat is er puur aan de keus voor de ander als die al is vastgesteld? Wat is de waarde van liefde als die vooraf geprogrammeerd is?

Nu houdt angst mij tegen om überhaupt aan de liefde te beginnen of het pas aan te gaan na een ontelbare reeks afspraken. Zo schreeuwt alles in mij dat mijn vriendin niet met andere jongens omgaat, altijd de tijd heeft wanneer ik dat heb en ben ik na één chagrijnig antwoord al bang voor een break-up. Het liefst houd ik haar stevig bij mij, op de droge waterkant. Gevoelsmatig uit liefde, maar eigenlijk ben ik bang. Bang dat ze vreemdgaat, mij saai vindt of zelfs vergeet. Bang dat ze mij verlaat.

We willen controle. Over alles. Niet uit liefde, maar uit een egoïstische angst. Angst om alles wat we hebben te verliezen. Een selffulfilling prophecy. Want vanuit deze emotie probeer ik iets vast te houden dat ik los moet laten. Uit angst houd ik mijzelf en de ander weg bij het kristalheldere water, omdat ik bang ben dat we verdrinken. Uit angst stimuleer ik hetgeen wat ik juist wil voorkomen.

Het toverwoord voor komend jaar is daarom vertrouwen. Vertrouwen in de liefde. Vertrouwen in de wereld, de ander en jezelf. Vertrouwen in de toekomst. En mochten al je plannen alsnog in het water vallen: heb dan vertrouwen dat je het aankunt. Dat je kan zwemmen. Natuurlijk zal het nieuws melding maken van die ene die verdrinkt. Of toont een Facebookfilmpje hoe je kan knuffelen met een haai. Toch illustreren beide voorbeelden niet de gemiddelde werkelijkheid waar we in leven. Onze werkelijkheid. Een werkelijkheid waarin we soms moeten zwemmen. En ooit weer op het droge kruipen. Zolang we daarop durven te vertrouwen.

Vertrouw met mij. Op 2016.

Lees nu: Ik heb een hart van glas

Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.

App 06-57835955 en blijf op de giga-hoogte!