In het begin van deze tijd geloofde ik dat we hier beter uit zouden komen. Dat het een tijd van bezinning was. Dat de mensheid/het klimaat/de wereld een fijnere plek zou worden wanneer dit knake-virus eindelijk verdreven zou zijn. Samen alleen en alleen samen. Iedereen gelijk.
Nu kom ik daar toch op terug. Iedereen (ook ik) is plots heel goed geworden in wijzen. “Zij zijn fout, ik doe het goed.” Het is de schuld van complotdenkers! Of van jongeren! Of van vakantiegangers! Of van bruiloftsvierders! Van iedereen, behalve wijzelf. Want wij doen alles perfect. Zijn heilig.
Tweede wereldoorlog
Ook wordt de coronacrisis vergeleken met de tweede wereldoorlog en mag daarom niemand klagen over de huidige situatie. Huh, maar ik dacht dat vroeger altijd alles beter was? (“Vroeger hadden we nog touwtje in de deur.”) Maar wanneer het blijkbaar nodig is om de zorgen van een hele generatie – die opgroeit zonder zekerheid en massaal ontslagen wordt – rigoureus de kop in te drukken, draaien we dat beeld naar wens om, zodat elke twijfel/angst/klacht er niet toe doet. “Vroeger was alles slechter!”
Waar is de medemenselijkheid? Ik zie naasten hun baan kwijtraken en geen nieuwe terugvinden. Ik zie mensen vereenzamen, verbitteren en een depressie/burn-out/verslaving krijgen. Ja, we redden nu mensenlevens, maar beschadigen er ook heel veel. Er is geen gouden oplossing. Het is ademen met de mondkapjes die we hebben. En op betere tijden hopen. En naar elkaar omzien.
Nee, ik ben geen viroloog of politicus. Ik ben een gezonde twintiger (“Makkelijk praten!!”) en probeer me aan de maatregelen te houden, maar ben daarin – net als Maxi en Willem – niet perfect. Zo gaf ik afgelopen week mijn ouders per abuis een kus (mensenkinderen, wat mis ik dat). Loop ik soms te dicht langs mensen heen. Kom ik op drukke plekken. Ik kan heilig lopen doen, maar ben het niet. Kan beter mezelf in de gaten blijven houden, dan naar anderen blijven wijzen. Want zoals mijn oma altijd zei:
“Als er één vinger naar de ander wijst, wijzen er meer naar jou.”
Houd vol en een dikke corona-proofkus van mijn -wel- heilige oma (ze verblijft al tien jaar in de hemel)