Ben ik gelukt?

Rode stip op de neus, licht gekromde houding, pukkelbuien, wildhaargroei (scheer één keer je benen voor de lol en je hebt de rest van je leven tweemaal zoveel en lang), permanente littekens en zo verder. Mijn lichaam kent vele mankementen die ik liever aangepast zie. Om mooier te zijn. Om volmaakt gelukt en gelukkig te zijn. Tenminste, dat denk ik. Want mijn uiterlijk is belangrijk. Voor een baan. Voor een fleurig vriendinnetje. Voor de mensen die mijn lichaam passeren. Voor mijzelf. Schoonheid geeft namelijk zelfverzekerdheid. En zelfverzekerdheid maakt gelukkig.

“Kijk eens naar al die mensen”, we zitten in een koffietent op Utrecht Centraal. Een vriendin wijst naar al het langskomende treinvolk. “Zie je daar een model tussenlopen?” Ik kijk. Kijk naar een meisje. Klein en gedrongen. Kijk naar een gozer van een slungelige twee meter. Kijk naar een schuifelende opa met een bobbelige neus. Naar een moeder met ontploft haar. Twee blèrende dochters meesleurend. Kijk naar de opgetutte tiener met een laag foundation waar ik mijn naam permanent in kan graveren. Kijk naar ouders, stelletjes, zwervers, bejaarden, kleuters, studenten. Ik kijk, maar zie geen model.

Wellicht worden modellen uitsluitend in geblindeerde limousines rondgereden. Hoeven ze niet met het trage openbare vervoer. Worden ze, door hun schoonheid, afgeschermd voor de lelijke buitenwereld. Voor mij dus. Want ik behoor tot de doodnormale bevolking die niet op een uithangbord of catwalk verschijnt. Oké, wellicht wel op een catwalk. Maar dan om de lichten uit te doen en te stofzuigen. Nee, die vriendin heeft mega-gelijk. Modellen zijn een uitzondering. Iedereen heeft iets.

Maar als ik niet tot dat selecte groepje limo-modellen behoor, ben ik dan mislukt? Denk het niet. Die rode stip op mijn neus is daar gekomen, omdat mijn lichaam daar zin in had. Het zorgt – net als mijn licht gekromde rug en littekens – niet voor fysiek ongemak. Wanneer ik deze zaken zou laten verhelpen, doe ik dat dus puur voor uiterlijk vertoon. Niet voor mezelf. Ja, in de veronderstelling dat ik daar meer schoonheid en uiteindelijk meer zelfverzekerdheid mee kweek. Maar dat is een leugen. Er valt altijd wel een nieuw ‘mankement’ te vinden.

Schoonheid werkt vanbinnen naar buiten en niet andersom. Op het moment dat ik goed in mijn vel zit, straalt mijn hele lichaam dat uit. Geluk verbergt namelijk elk stompzinnig abnormaliteitje. Van stip tot teen. Ik merk het ook bij anderen. Voel me veel meer aangetrokken tot gelukkige personen die stralen als sterren dan doffe dreuzels met een welgevormd omhulsel. Schoonheid zorgt niet voor geluk, maar geluk voor schoonheid.

Ben ik gelukt? Zekersteweten! Aan mij de eer om daar gelukkig mee te zijn.

Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels?
Voeg 06-57835955 toe, stuur een willekeurig berichtje en blijf op de giga-hoogte!