Poème vingt-et-un (21): Hongerig

Bas Derks

Bas Derks (ik dus) ziet zichzelf als een schrijvende Tarzan. De pen als zijn liaan, het voertuig door het maatschappelijke oerwoud. En het papier als zijn lendendoekje, het voorwerp dat bijzondere zaakjes aan het licht brengt.