Oké, twee bekentenissen die allang out in the open zijn, maar voor dit verhaal handig zijn om te weten: ik kijk Temptation Island en ben zelf ooit vreemdgegaan. Laten we beginnen met het eerste. Temptation Island (vier stellen worden uit elkaar gehaald en moeten drie weken lang tussen mensen die hen ‘willen’ laten zien dat ze voor hun relatie gaan) is namelijk qua escapades totaal niet spannend. Niemand maakt – tot nu toe – een slippertje. Ik denk dat ze in Tussen Kunst & Kitsch nog eerder vreemdgaan dan in dit seizoen van Temptation…
Ja, ik kijk het puur uit leedvermaak (net als Rijdende Rechter en Ik Vertrek). Ik kijk het om ‘HOE KAN JE ZO STOM ZIJN’ naar de tv te schreeuwen. Om andere mensen dom en kortzichtig te vinden. Om mezelf beter te voelen door andermans uitglijders. En ik ben niet de enige, want Temptation wordt door ongeveer een miljoen mensen gevolgd.
Taboe
Vreemdgaan is een taboe en mensen die vreemdgaan worden – ook in Temptation – genadeloos weggezet als een zak kloten. Toch gaat ongeveer 25% van de mensen vreemd. Stom eigenlijk, dat we er wel allemaal een mening over hebben als het bij een ander gebeurt, maar er zelf nauwelijks over durven te praten. Het ‘Iedereen gaat vreemd, behalve ik’-idee. Terwijl ik zelf van mening ben dat iedereen in een situatie zou kunnen komen, waarin het hachelijk wordt (uitzonderingen daargelaten).
Ik mis daarom ook heel erg de extra laag in het programma – misschien moet ik dan ook niet RTL5 gaan kijken – waarin de omstandigheden van het vreemdgaan worden toegelicht. Dat het best logisch is dat je bij drie weken zonder contact, verdraaide beelden van je partner en gewillige mensen om je heen de fout in kan gaan. Geen of nauwelijks communicatie/begrip is namelijk een doodsteek voor je relatie. En ik kan erover meepraten.
Onbegrip
Ik was drie maanden in het buitenland voor mijn studie en dacht dat we het allemaal wel zouden overleven. Ik onderschatte de afstand en de totaal andere levens die zij – mijn vriendin – en ik nu leefden. De gehele dag liep ik in de stralende zon, elke avond had ik een feestje en ik was omringd door vooral vrouwelijke stagiaires (90% die ook daar stageliep was vrouw). En geen grap: ie-de-reen ging vreemd. Alle mensen die ik daar leerde kennen en een relatie had, ging de mist in. Ik vond het verschrikkelijk om te zien en vond alle mensen domme sukkels.
Tot ik zelf een meisje leerde kennen. Zij was – naast mij – ook nog niet vreemdgegaan en vond ook alle vreemdgangers domme dodo’s. Wij waren een soort van last-man-and-woman-standing-duo en verzeilden in diepe gesprekken die tot diep in de nacht doorgingen. We spraken over onze thuissituatie en de miscommunicaties vanuit Nederland. Dat we onszelf niet begrepen voelden en het gedrag van onze achtergebleven partners ook niet begrepen. Het begrip dat we zo misten, vonden we bij elkaar. En iets waarvan zij en ik nooit dachten dat we het zelf zouden doen, gebeurde: vreemdgaan.
Praat erover
Een stomme fout die ik twee jaar lang heb verzwegen, uit angst voor de heftige reacties van mijn omgeving. Maar doordat ik vandaag mijn verhaal aan jou kan doen, met anderen kan reflecteren op mijn eigen gedrag, zal ik veel minder snel opnieuw vreemdgaan. Ik weet nu waar mijn escapade vandaan kwam: slechte communicatie (of slechte relatie, wat jij wil). Ik leg de verantwoordelijkheid van vreemdgaan niet bij de omstandigheden, maar weet nu wel welke omstandigheden voor vreemdgaan kunnen zorgen. Heb ontdekt waar mijn grenzen liggen, al had ik daar liever zonder praktijkervaring achter willen komen. Er is in mijn omgeving echter nooit gesproken over waardoor vreemdgaan tot stand kan komen. Vreemdgaan, dat doe je niet. Punt.
Je mag mensen die zijn vreemdgegaan haten of verafschuwen. Hun lichaam met pek en veren besmeuren. Toch hoop ik, wanneer jij of de ander (op televisie) de mist ingaat. Een fout of verkeerde keuze maakt. Wat – op welk niveau dan ook – sowieso nog gaat gebeuren. Dat jij er eerlijk over bent of de ander een kans geeft het uit te leggen. Dat er een moment is voor gesprek, voor begrip. Schimmel groeit namelijk alleen maar in het onbesproken donker.
Ik wil vreemdgaan niet goedpraten, maar er wel over praten.
