Ik ben bijna 30… Ouder worden. Het is verschrikkelijk. Mijn lichaam heeft nu al meer en meer gekke pijntjes. Ik moet op tijd naar bed als ik de dag erna nog een beetje energie wil hebben. Ruim steeds weer de vaatwasser in- en uit. En weer in. En weer uit. Krijg steeds meer ongewenste verantwoordelijkheden en financiële verplichtingen. Ouder worden. Bah.
En nee, ik ben niet de enige. Ook de ouder wordende mensen om mij heen worden door kinderen of hetzelfde werkritme steeds minder flexibel. Zeggen steeds vaker afspraken af door vermoeidheid of verkoudheidjes. Praten steeds vaker over aanbiedingen, hypotheken en huishouden. Of gesprekken komen überhaupt niet op gang, omdat er koters (die in 99% van de gevallen al het gespreksonderwerp zijn) doorheen krijsen. Ouder worden, woe-hoe.
Maar toch, kijk ik terug naar hoe ik mij tien jaar geleden voelde. Hoe mijn geforceerde neplach tijdens de schoolfoto geenszins de diepgewortelde onzekerheid van een puistenpuber kon verbloemen. Hoe zwart-wit ik destijds over de wereld dacht en praatte. Hoe ik alles bij elkaar loog. Hoe ik na elk publiek foutje dacht dat heel mijn leven niets meer waard was. Bij elke (liefdes)afwijzing dagenlang huilend in bed bleef liggen. Mezelf bij elke tegenslag totaal uit het veld liet slaan. Hoe ik mezelf verafschuwde en telkens vol jaloezie naar (het leven van) anderen keek. Dan denkt geen enkele toekomstige grijze haar op mijn hoofd erover na om weer 17 te zijn. Of 21. Of 25. Ouder worden. Prima.
Door de jaren heen heb ik geleerd dat veel klote-situaties uiteindelijk goedkomen. Of slijten. Of dat ik ze leer accepteren of verweven met mijn leven. Ik heb geleerd dat fouten maken prima is. Een puist erbij hoort. Dat slapen zalig is. Dat geluk niet in wereldreizen, carrière of iemand anders zijn zit, maar in herinneringen maken en samen zijn met fijne mensen (en hun kinderen). Ik heb geleerd dat ik mezelf mooi mag vinden. Dat ik niet overal goed in hoef te zijn. Dat eerlijk, open en kwetsbaar zijn naar mijzelf en anderen de allermooiste levensles is.
Elk jaar mogen leven is elk jaar mogen leren en niet aan iedereen gegeven. Ouder worden. Het is verrukkelijk.
Ik ben bijna 30!