Ikje: Het horen van je eigen stemgeluid…

“Het is al zaterdag, hoor. Morgen is het zondag. Je bedoelt zeker vandaag?” Triomfantelijk kijkt de man achter dit Einsteinrelaas mijn kant op. Alsof die net de relativiteitstheorie heeft uitgelegd. En verbeterd. *zucht*

Vrijdagnacht. Iets na twaalven. Eigenlijk zaterdag dus. Ik heb het over morgen. Over zaterdag. Dat snapt iedere banjo. Behalve die ene betweter, die het nodig vindt om ons te wijzen op de theoretisch nieuwe dag. Nou, meneer de bijdehand, mijn volgende dag begint pas na een goede portie slaap.

Eigenlijk zouden ze de uitspraken van die pipo’s moeten opnemen en hen vervolgens dwingen ernaar te luisteren. Dan maar hopen dat ze in de toekomst beter hun woorden uitzoeken. Er minder zullen gebruiken ook. Je eigen stemgeluid horen is namelijk een hele nare ervaring. Alsof die zwoele, fluwelen klanken in je hoofd plots transformeren naar een snerpend, nasaal en hees gebrom.

Lijkt mij dus een legitiem martelmiddel om in te zetten bij tenenkrommende bijdehandheid, roddeltantes of spreken-met-de-mond-vol-volk. Voor mensen die zichzelf iets te graag horen praten. Mogen ze er voortaan zelf naar luisteren. Binnen een week zijn we van die onsmakelijke en nutteloze mededelingen af. En nee, sorry, bij mij werkt het niet. Daarom ben ik natuurlijk schrijver geworden. Muhaha.

Kusjes,
Albert ‘Derks’ Einstein

Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels?
Voeg 06-57835955 toe, stuur een willekeurig berichtje en blijf op de giga-hoogte!

Of volg Derks op Instagram / Twitter / Facebook. Of doneer.