Ikje: Niesende pepernotensjans

Mijn eerste vriendinnetje kreeg ik door een pepernoot naar haar hoofd te gooien. In de aula van de middelbare school. “Doe je dat vaker?” vroeg ze, terwijl ze direct naast mij ging zitten. Ik had moeten weten dat dit geen doorsnee reactie is wanneer iemand bikkelhard strooigoed tegen haar harses krijgt. Toch hadden we een week later ‘een relatie’. En was het vier weken later weer uit. Daarna heb ik door een lekke fietsband, een sms naar een onbekende (vond ik grappig) en een schrijfsel over abortus mijn toekomstige (en vervolgens voormalige) vriendinnetjes ontmoet.

Pas was het weer raak. Of nou ja, soort van. Mijn bips bewoont een stoel in het vliegtuig terug naar huis. Links van mij zit Ruben, waarmee ik die twee weken ervoor door Marokko ben getrokken. Rechts van mij zit een onbekende Marokkaanse. Moe van de reis luister ik naar muziek, doe mijn ogen dicht en dommel weg.

Twee uur gaat dit goed, tot plots een nies uit de diepste krochten van mijn longen zich door mijn neus naar buiten wurmt. Een waterorkaan blaast zich tegen de stoel voor mij en stuitert vol terug over het meisje naast mij. Met een tomatenhoofd verontschuldig ik mij. Ze wuift mijn excuses (en waterspetters) weg en reikt een paar papieren zakdoekjes aan. Met een dankbare lach pak ik ze aan, om vervolgens weer in mijn muziek te verdrinken.

Nee sorry, meer gebeurt er niet. Een week later krijg ik wel plots een vriendschapsverzoek en onderstaand bericht. Van datzelfde meisje. Ze was hier op familiebezoek, had mijn naam op het ticket gezien en vond mij wel ‘nice’ (waarschijnlijk uitspreken als ‘nies’).

Dus, vergeet voortaan iedere openingszin, maar overlaad daarentegen jouw droomvrouw met neusafval. Vindt ze je dan een smeerlap? Dan is het niet de ware. Joeeee!

Ben nu wel benieuwd of ze in Marokko van pepernoten houden…

Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels?
Voeg 06-57835955 toe, stuur een willekeurig berichtje en blijf op de giga-hoogte!

Of volg Derks op Instagram / Twitter / Facebook. Of doneer.