Ikje: Noem mij maar ‘gay’.

Met afschuw lees ik hoe busposters van Suitsupply, waarop twee zoenende mannen te zien zijn, worden ingegooid of afgedekt. Ik dacht dat we die onbeschofte en kinderachtige homofobie-fase ondertussen wel voorbij waren, maar helaas niet dus.

“Vind je het k*t dat mensen denken dat je homo bent?” Die vraag wordt mij zeer regelmatig gesteld. Als antwoord moet ik vooral heel hard lachen. Ondanks dat mijn oogjes op vrouwen vallen, vind ik ‘homo’ namelijk totaal geen belediging. Het is meer een misplaatste betiteling dan een totale vernedering. Alsof je mij Derk noemt in plaats van Bas. Het klopt niet, maar ik voel me geenszins gekwetst. Hoogstens om het feit dat je mij blijkbaar niet goed genoeg kent.

Naast dat ik als persoon ‘gay’ word genoemd, krijgen ook mijn rijmelarijtjes geregeld die betiteling. Toegegeven, ze zijn soms zo mierzoetig dat ik tijdens het opschrijven mijn toetsenbord onderkots, maar zeg dat dan. ‘Gay’ typen om je ongenoegen te uiten is hetzelfde als je vader ‘mama’ noemen: het slaat nergens op. Toch gebeurt het non-stop en koppelt men op die manier een bepaalde seksuele voorkeur – iets doodnormaals – aan iets negatiefs. En krijg ik dus de suggestieve vraag of het vervelend is om homo genoemd te worden. Hartstikke onnodig.

Ik stel daarom voor om mensen die ‘gay’ afkeurend gebruiken juist te bedanken. Bedanken voor hun poging tot complimenteren. Want al val ik niet voor hetzelfde geslacht, ik zou het totaal niet erg vinden als het wel zo was geweest. Of zoenend op een poster te staan. Stop mij maar in het homo(bus)hokje. Het is namelijk minstens net zo k*t om hetero te zijn.

Noem mij maar gay.

Lees nu: Ik ben homo

Fotograaf: Joylé Photography.
Volg Derks op Instagram. Snapchat: ditisderks. Of Spotify. Of doneer.