Leven van orgasme naar orgasme

Soms knap ik bijna uit elkaar van geluk. Is alles mooi, alles fijn en iedereen leuk. De wereld kan niet stuk. Niets kan mij wat maken. Heb het idee dit orgasme van enthousiasme de komende maanden met gemak vast te houden. Kan me niet voorstellen dat het gevoel überhaupt nog gaat verdwijnen. Maar toch, een uur later hoor ik dat een filmafspraak niet doorgaat en sta ik weer met beide beentjes op de grond. Het sop van de geluksbubbel uit mijn kleren te wassen.

Ik leef van orgasme naar orgasme. En dan heb ik het niet alleen over de finale van het lichaamstheater na een vrijpartij waar zelfs een 100-jarige ‘u’ tegen zegt. Maar over de genotsmomenten zoals hiervoor beschreven. Onovertroffen momenten in een bubbel van puur geluk. Een vakantie, date, blog of aankoop van iets dat ik al heel lang wilde hebben. Allemaal orgasmes binnen mijn bestaan. En na deze bevrediging zal ik – als de rookwolken in mijn hoofd zijn opgetrokken – direct op zoek gaan naar een nieuw, toekomstig hoogtepunt.

De voorpret (het voorspel) begint al bij het sparen, boeken, schrijven, flirten of aankleden. Ik weet dat er iets leuks aan gaat komen. Heb iets om naar toe te werken, naar toe te lopen. Ik verheug me. Dagdroom mijzelf uit een doodnormale dag. In mindere momenten (ziekte, teleurstelling, koud) houdt dit vooruitzicht mij staande. Ik weet dat het ooit beter zal zijn. Weet dat ik beter, gelukkiger en warmer word. Dat mijn ziel ooit weer zal zweven in hemel zeven.

Tijdens het hoogtepunt, in mijn geluksbubbel, denk ik niet na over wat er allemaal mis kan gaan. Ik verwacht die zaken immers met gemak aan te kunnen. Ik ben koning, keizer, admiraal. Heers over lichaam en leven. Een tijdelijk gevoel van totale onoverwinnelijkheid is de mijne. Zalig.

Ja. Er zijn mensen die zeggen dat je dit gevoel elke dag kan ervaren. Dat je elke dag moet leven alsof het je laatste is. Dat je de dag moet plukken. Genieten van ieder moment. Er zijn mensen die zeggen dat je leven een constant orgasme kan zijn. Maar – lieve dromers – dat is onmogelijk. Een leugen aan jezelf en het menselijk bestaan. Want om in de zevende hemel te kunnen vliegen moet je af en toe ook op de donkere en koude grond staan. Zodat je vleugels rusten, aansterken en later nog grotere hoogten bereiken.

In het donker van de nacht, waardeer je het licht van de dag. Slechte momenten zijn (helaas) nodig om tot goede te komen. Een geluksbubbel moet eerst worden opgeblazen, voordat hij bestaat. Is niet direct een glanzend hoogtepunt waarin alle regenboogkleuren weerspiegelen. Bloed, zweet en een hoop lucht is er nodig om dit moment te creëren. En ja, vroeg of laat knapt de bubbel. Zal het orgastische gevoel verdwijnen in een spetterende uitbarsting. En moet je opnieuw beginnen met blazen. Dat is the life.

Ik leef van hoogtepunt naar hoogtepunt. Is hetgeen tussendoor dan onnodig en overbodig? Lijkt mij niet. Want of je dat nou wil of niet: een orgasme behoeft voorspel. Moeite, tranen, wanhoop en stress. Het is onmisbaar in de aanloop naar dat ultieme moment van leven. Je bent niet mislukt of minderwaardig, maar juist bezig met blazen. Bouwend aan je volgende bubbelende hoogtepunt. Jouw orgasme van geluk. Bon voyage!

Volg Derks op Instagram / Facebook / YouTube. Of doneer.

Een WhatsAppje bij nieuwe schrijfsels?
Voeg 06-57835955 toe, stuur een berichtje en blijf op de giga-hoogte!